Chicago Chicago Yasuhiro Ishimoto The Japanese Photobook 1912–1990 Photography

November 6, 2017, 10:17 pm

≫ Next: Broadway NOT in New York in Photobooks Jan Henderikse Artist Book Photography

≪ Previous: Death in the Afternoon Espana Grand tarde Fiesta Vaya con Dios Ernest Hemingway Inge Morath Ikko Narahara 10×10 Japanese Photobooks Photography

$

0

0

Yasuhiro Ishimoto
Chicago, Chicago
Photographs: Yasuhiro Ishimoto
Text: Harry Callahan, Shuzo Takiguchi & Yusaku Kamekura
Publisher: Bijutsu Shuppansha
224 pages
Pictures: 208
Year: 1969
Comments: Hardcover in a slipcase,the rare obi is missing, 270 x 278 mm. First edition, 1969. Design by Yusaku Kamekura. Some wear on sliplcase but in very good condition. Black & white reproductions very well printed. Included in The Photobook by Parr & Badger, vol.1 p. 289 ; Auer Book, p.495.

Yasuhiro Ishimoto spent his time between 1960 and 1962 photographing Chicago. This was an immense amount of film, from which he selected 1000 shots and printed them, six hundred chosen himself, and three hundred more with the assistance of the photographer Kiyoshi Otsuji.

This book is the freezing of instants of time by the American Ishimoto, looking back with sorrow upon the Chicago of his years of maturing, and that this volume should be brought to completion is, I believe, a dramatic event for the Japanese people.

Yusaku Kamekura

"From pictorialism to Provoke: the most extensive history of Japanese photobooks ever published" Among others the over 500 pages counting book features such renowned photographers as Yoshio Watanabe, Akira Hoshi, Hayao Yoshikawa, Shinichi Kato, Yasuo Wakuda, Tetsuo Kitahara, Moriyama Daido, Koji Taki, Takuma Nakahira, Yutaka Takanashi, Kimura Ihei, Hamaya, Katura, Kazano, Kikuti, Mituzumi, Watanabe, Yamahata, Sozo Okada and Kazano Karuo, among many others. -- "'The Japanese Photobook, 1912–1980' illustrates the development of photography as seen in photo publications in Japan—from the time of influence by European and American pictorialism, the German Bauhaus and Imperial military propaganda, to the complete collapse and destruction of the country in 1945. Then followed a new beginning: with the unique self-determination of a young generation of photographers and visual artists highlighted by the “Provoke” style as well as protest and war documentation of the late 1950s to the early ’70s, the signature Japanese photobook, as we have come to know it, was born.

With detailed information and illustrations of over 400 photo publications, an introduction by Kaneko Ryuichi and essays by Fujimura Satomi, Duncan Forbes, Manfred Heiting, Mitsuda Yuri, Lizawa Kotaro, Shirayama Mari and Matthew S. Witkovsky, this is the first extensive English-language survey of Japanese photobooks of this period." (publisher's note)

About the main author:
Ryuichi Kaneko is a critic, historian, and collector of photobooks. He has authored or contributed to numerous publications, including 'Independent Photographers in Japan 1976–83' (Tokyo Shoseki, 1989), 'The History of Japanese Photography' (Yale University Press and Museum of Fine Arts, Houston, 2003), 'Japanese Photobooks of the 1960s and ’70s' (Aperture, 2009), and 'Japan’s Modern Divide' (J. Paul Getty Museum)

See also 

Five Aspects of Japanese Photobooks Ryuichi Kaneko Photobook Phenomenon

---

Broadway NOT in New York in Photobooks Jan Henderikse Artist Book Photography

November 8, 2017, 8:05 am

≫ Next: Curated by Patti Smith a pick at Paris Photo 2017 Photography

≪ Previous: Chicago Chicago Yasuhiro Ishimoto The Japanese Photobook 1912–1990 Photography

$

0

0

Jan Henderikse – Broadway
Author : Jan Henderikse
Title: Broadway
Published by Jan Henderikse-Uitgeverij/Bebert Edition in 1983; an edition of 100 signed and 100 unsigned books.
Accordion book, in cardboard covers with two black laces.
Size: 1 1/2″ thick, 4 1/4 wide, 14″ long. Unfolded the book is 98 feet long.
83 pages and 249 pictures.

HENDERIKSE, Jan. Broadway. New York/Rotterdam: Jan Henderikse/Uitgeverji Bébert Edition, 1983.

Oblong 4to.; long accordion foldout illustrated in b&w throughout; housed within printed cardboard covers; string-tied, with Manhattan bus map inserted. Near fine.

First edition; one of 100 copies. Henderikse’s artist’s book documents Broadway in 249 images laid out horizontally, three images to a panel, on 83 individual panels, each attached end-to-end so that it becomes an uninterrupted continuum of street views tracing New York City’s most celebrated thoroughfare as it travels the length of Manhattan from its Southernmost point at The Battery all the way to the Spuyten Duyvil. Folded out in full it is 99 feet long. Broadway, with its horizontal layout, foldout binding, and wide format was quite evidently modeled on Ed Ruscha’s book Dutch Details, which he had published 12 years earlier as a project related to Sonsbeek 71 at the Groninger Museum. This exhibition, which also included Henderickse’s work, focused on site-specific work, non-traditional media such as artists’ books, and other new forms to which the era’s conceptually oriented art practices were giving rise and so Ruscha made Dutch Details as a consciously American take on the typically Dutch-looking streetscapes and vernacular architecture he encountered in the area near the museum. Henderikse, a Dutchman who later took up residence in New York, responded in kind, documenting the typical streetscapes of “New Amsterdam.”

New York in Photobooks gathers and studies a selection of images of the capital of the twentieth century, the most photogenic and most photographed city in history. In these images from the books selected (only a fraction of those in existence), the city of skyscrapers is captured from construction thereof in the 1930s to the destruction of the World Trade Center in 2001, alongside the urban life of the New Yorkers themselves, recorded in a model style of street photography. Many of the books are the work of European and Japanese photographers, who discovered multiple perspectives (human, cultural, social, economic…) from which to view the city that shaped the twentieth century.

New York in Photobooks  is the catalogue of a traveling exhibition curated by Horacio Fernández, who is also the editor of the book: a collaborative effort in which, in addition to the many images, there are texts by numerous photography scholars.

The photographers represented include Berenice Abbott, Nobuyoshi Araki, Cecil Beaton, Mario Bucovich, Roy DeCarava, Bruce Davidson, Raymond De-pardon, Juan Fresán, Bruce Gilden, György Lörinczy, Lewis Hine, Evelyn Hofer, Karol Kallay, André Kertész, William Klein Helen Levitt, Danny Lyon, Daido Moriyama, Ugo Mulas, Robert Rauschenberg, Kees Scherer, Aaron Siskind, Weegee, Kojima Yasutaka, Ruiko Yoshida, among others.

Jan Henderikse
Jan Henderikse (geb. 1937)
Nederlands kunstenaar; was lid van de Informele Groep en de Nul-groep. Staat dicht bij nouveau réalisme. Alledaagse producten uit de samenleving zijn de elementen voor zijn assemblages. Herhaling is een kenmerkend aspect van zijn werk.

Jan Schoonhoven was zijn leermeester en beste vriend.

1958 Nederlandse Informele Groep
Het is het einde van de jaren vijftig. Cobra is zo goed als bijgezet in de kunstgeschiedenis. In wetenschappelijke artikelen benadrukken steeds meer kunsthistorici het belang van het expressieve schilderen. Waar de emoties door Cobra-schilders nog in herkenbare vormen op het doek gesmeten worden, getuigen de werken van een aantal jonge schilders van een spontane uitdrukking van emoties in schilderijen zonder vorm. Henk Peeters, Armando, Jan Schoonhoven, Kees van Bohemen en Jan Henderikse formeren in 1958 de Nederlandse Informele Groep: gericht op de volledige verdwijning van de vorm in de materie.

Het beginpunt van deze ontwikkeling ligt een paar jaar voor de oprichting, als deze schilders, met Armando voorop, steeds monochromer gaan werken. Jan Henderikse maakt doeken waarin expressie plaats maakt voor verf. Niets meer of minder dan monochrome verfvlakken.

Een jaar later tekenen zij, met uitzondering van Kees van Bohemen die de groep inmiddels verlaten heeft en met inbegrip van een aantal buitenlandse kunstenaars waaronder Carl Laszlo en Piero Manzoni, het Manifest tegen Niets. Een van de stellingen luidt: 'Een schilderij is net zoveel waard als geen schilderij'. Een maand later volgt Einde, waarin zij proclameren: 'Het Nederlandse Volk heeft voor zijn welzijn helemaal geen kunst nodig, ja: kunst kan gemist worden als kiespijn!' De Informele Groep wordt ontbonden en Henderikse, Peeters, Armando en Schoonhoven formeren de groep Nul, in de woorden van Jan Schoonhoven: "We wilden provoceren. Daarin vielen ook de Duitse Zero-kunstenaars op. Wat dat betreft stond er een opgemaakt bed voor ons klaar. We noemden onze kunst Nul ter onderscheiding van Zero. Nul is gewoon Nederlands. Bovendien is de nul een prachtvorm, rond, altijd goed, en het stelt verder niks voor." De vier verklaren de dagelijkse werkelijkheid tot kunst, want zoals Armando het achteraf verwoordde: "Alles was mooi. Alles was interessant. Een groot oog, zo voelde ik me".

Nul-groep 
"Alles wat je kan missen is overbodig".
Eind jaren vijftig vormden Armando, Jan Henderikse, Henk Peeters en Jan Schoonhoven een groep die de gevoelsexpressie uit de kunsten weerden en daarvoor in de plaats koelheid en distantie stelden. De technische verworvenheden van de welvaartsstaat waren voor hen een belangrijke inspiratiebron. Deze ideeën bleken in Duitsland en in Frankrijk ook opgang te vinden. In Frankrijk was Yves Klein de belangrijkste man van wat daar Nouveau Réalisme heette. De Nul-kunstenaars kregen contact met geestverwante dichters die publiceerden in de tijdschriften Gard Sivik en Barbarber. Deze dichters, zoals Hans Sleutelaar en K. Schippers, intensiveerden de werkelijkheid door een objectieve seriële uitbeelding. Na vijf jaar bleek iederen zijn eigen weg te hebben gevonden en viel de groep uit elkaar.

De kunstkritiek en de rest van de kunstwereld, een enkele uitzondering daargelaten, reageren furieus. In een interview met Pietje Tegenbosch en Diana Stigter vertelt Peeters: "Ik denk dat die reacties zo hevig waren omdat men op dat moment nog bezig was Cobra te accepteren. [...] en toen kwamen wij met totaal het tegenovergestelde. Dat maakte de mensen razend. Er werd plat en grof op ons gescholden. Het publiek raakte vooral geïrriteerd door de manifesten van Armando. Ze vonden dat hij fascistische taal uitsloeg.

Nul breekt met de opvatting dat het kunstwerk 'de allerindividueelste expressie van de allerindividueelste emotie' van de kunstenaar is. Esthetiek en emoties worden met betrekking tot het kunstwerk passé verklaard. Industriële producten worden geordend (het seriële ordeningsprincipe noemt Janneke Wesseling in haar boek 'Alles was mooi, een geschiedenis van de Nul-beweging' het kenmerk van Nul) en zonder commentaar getoond.

De eerste grote tentoonstelling van Nul en Zero vindt plaats in 1962. Jan Henderikse stapelt een wand van bierkistjes, Henk Peeters bevestigd witte veertjes op een zwarte ondergrond, Jan Schoonhoven bouwt een wandreliëf van kartonnen dozen en Armando hangt at random autobanden op tijdens de eerste tentoonstelling in het Stedelijk Museum Amsterdam. Het werd een zeer opzienbarende tentoonstelling. De kritiek schrijft meedogenloos en de meeste bezoekers reageren furieus.

Naar aanleiding van de Nul-tentoonstelling in 1962 in het Amsterdamse Stedelijk Museum schreef kunstcriticus Hans Redeker in NRC Handelsblad: “Een manifest van malaise en landerigheid, van lusteloze onvrede met zichzelf en de wereld.” Voor die expositie bouwde Jan Henderikse een muur van houten bierkratten met daarin tienduizend volle flesjes bier, die een hele wand beslaat. Het Stedelijk bezit drie andere werken maar dit tijdelijke werk is vermoedelijk zijn bekendste werk in Nederland. In 1998 op de “Re=Zero tentoonstelling” in de Amsterdamse Arti & Amicitiae voerde hij dit opnieuw uit. Deze keer vroeg de kunstcriticus van NRC Handelsblad zich in haar recensie af: “Wat is er mooi aan een wand met bierkratten?” En gaf er zelf antwoord op: “Alles”.

In 1964 volgt de tentoonstelling Zero--Nul in het Haags Gemeentemuseum (onder andere met de kartonnen wanden van Schoonhoven) waar Jan Hendrikse al niet meer bij is. Henderikse: "Joh, bij mij is de Nul-tijd natuurlijk helemaal een afgesloten periode. Ik hoorde nauwelijks bij die hele beweging. Intellectueel wel, maar ik heb nooit zulke werken gemaakt. [...] Ik heb wel aan herhaling gedaan, maar me niet overgegeven aan het pure en het zuivere. Dat hoge en verhevene is nooit iets voor mij geweest. De anderen hadden dat wel. Schoonhoven en Henk vooral. [...] In New York heb ik jarenlang niks gemaakt. [...] Het enige wat ik deed was filmen. Dat had niks met Nul te maken. Daar was ik toen al 'uitgestuurd'. Een tijd lang werd ik ook niet genoemd in publikaties over Nul. [...] Het was alsof ik niet meer bestond. Ik weet niet of het opzet was of toeval, maar ik vermoed opzet. Ze wilden het graag puur houden.

In 1965 valt het doek met de tentoonstelling Nul Negentienhonderdvijfenzestig in het Stedelijk Museum (wederom met uitzondering van Henderikse).

Jan Henderikse vertrekt - omdat hij het in Nederland niet kon uithouden- naar Düsseldorf, in die tijd een belangrijk centrum van de kunst. Daar was hij bevriend met kunstenaars als de nu wereldberoemde Günther Uecker en Otto Piene, en andere leden van Zero Duitsland. ‘s Nachts werkte hij in de Fordfabrieken (daar kon je goed verdienen), en overdag maakte hij kunst.

Vervolgens woonde en werkte hij in Curaçao waar zijn vrouw Idi vandaan komt en waar ze tussen 1963 en 1967 verbleven en daarna in New York City, waar ze zich na aankomst met zoon Jozias inschreven in het beroemde en beruchte Chelsea Hotel aan de 23ste straat.

Jan Henderikse blijft vanuit Brooklyn, New York, doorwerken en richt zich tegenwoordig vooral op de fotografie. Na Zero maakte Jan Henderikse geen deel meer uit van een bepaalde stroming of groep. Hij noemt zich een ‘realist', die zijn eigen weg gaat.

Jan Henderikse heeft een lange, opwindende lijst met tentoonstellingen in bijna alle continenten. Toch is en blijft hij een outsider. Hij kan maar op een manier een plaats verwerven in de kunst en dat is door zich voortdurend als outsider te manifesteren. Het enige wat voor hem telt is de kunst en daar leeft hij voor. Zijn kunst is geworteld in alledaagse gebruiksvoorwerpen, die hij overal bespeurt en opkoopt en in grote hoeveelheden (“too much is not enough”) tentoonstelt: bierkratten, centen, afgedankte reclameposters van supermarkten of plastic Jezussen. Ook maakt hij wel dingen. Zo fotografeerde hij alle hoeken van Broadway, de langste straat van New York en liet hij een uit de WO II afkomstig granaatgat in een Berlijnse brug in brons afgieten. Het is kunst, als hij dat vindt en er zijn naam op heeft gezet (als ready made, zie Marcel Duchamp). Een Duitse krant noemt hem in 1998 'der Grossvater des Trash', naar aanleiding van een grote tentoonstelling in Potsdam (Berlijn).

In New York zijn de dollars altijd op. Zijn vrouw Idi werkt in het onderwijs en ze hadden jarenlang de zorg voor hun zoon. Voor Jan Henderikse is New York altijd dé stad gebleven waar hij zijn inspiratie vandaan haalt. Ondertussen heeft hij ook een atelier in Berlijn en tegenwoordig in Antwerpen. Voor de kunst reist hij vaak naar Berlijn, Kiel, Keulen en Esslingen, waar kunstkenners hem bij leven prijzen als groot kunstenaar. Hoewel enkele van zijn werken door belangrijke musea in New York zijn gekocht, is hij er nagenoeg onbekend.

2001 Alles Is Licht Sherman De Jesus correspondeerde de afgelopen vijf jaar via E-mail vrijwel dagelijks met hem over de meest uiteenlopende zaken. Jan Henderikse gidste de filmmaker door de hoofdstad van de wereld New York, waar hij op elk gewenst moment in elke denkbare cultuursfeer kan verkeren. Hier delen hij en zijn vrouw Idi op zondagmorgen vroeg aan driehonderd berooide zwervers eieren uit die ze de avond tevoren hebben gekookt.

Alles Is Licht begint als Jan Henderikse voorbereidingen treft voor een groot werk van bijna tweeduizend nite lites (kleine verlichte plastic beelden) in de vorm van Jezus Christus in de gebombardeerde St. Georgen Kirche in de Duitse Hanzestad Wismar. Voor de zoveelste keer vertrekt hij naar Berlijn. Berooid en denkend aan geld dat hij niet heeft. In zijn atelier in Berlijn, gaat hij het nieuwe werk voorbereiden en bezoekt hij galeries, bedelend om een expositie. Alles is Licht laat zien waar Jan Henderikse zijn ideeën vandaan haalt. Zoals veel hedendaagse kunst werpt ook zijn werk de vraag op of dit kunst is of bedrog. Als een echte entertainer is Jan Henderikse bereid om dit openlijk aan ons te tonen.

Jan Henderikse neemt geen blad voor de mond. Dat maakt hem een boeiende persoonlijkheid voor een film. Hij is een uitstekende gids; in een oogwenk kent hij in een onbekende stad de beste plekken. In New York had hij talloze banen - hij was jarenlang conciërge en huisschilder. Al deed hij deze banen uit noodzaak, dit past bij zijn zucht naar verandering, energie en buien: bij Jan Henderikse weet men nooit precies hoe z'n pet staat.

Met zijn objecten wijst hij naar een verborgen betekenis, een literair element of een uitspraak. De toeschouwer moet zelf weten wat hij erin ziet. Maar de toeschouwer wil per definitie uitleg. Jan Henderikse weigert die uitleg te geven. Je moet moeite doen om zijn kunst te veroveren. Het wezenlijke van zijn kunst is onbespreekbaar. Daar valt niet over te communiceren.…

Dat hij tegenwoordig zelf geen dingen meer maakt is ook uit te leggen als een natuurlijke ontwikkeling, want er is een tijd geweest dat hij wel zelf wat maakte (van schilderen stapte hij gauw af). Een verslaggever van de Delftse Courant zag het zo: “Kunstenaar Jan Henderikse (60) heeft het goed bekeken. De oud-Delftenaar onderhoudt nauwe banden met een supermarkt in Brooklyn (New York) waar hij alweer heel wat jaren resideert. De deal houdt in dat Henderikse de oude reclameposters van de winkel kosteloos uit de afvalbak mag halen. Thuis gaat er, indien nodig, een lijst omheen, worden de plakkaten door Henderikse tot kunst gebombardeerd en vervolgens voor honderden dollars per stuk verkocht aan toonaangevende galeries en musea over de gehele wereld.”


In Duitsland (Kiel, Stuttgart, Keulen en Berlijn) wordt hij gevierd als een groot kunstenaar. Daar verkoopt hij veel aan musea en aan particulieren. Jan Henderikse zelf vertelt er niets of weinig over. Misschien omdat hij toch niet tevreden is met de mate van erkenning. Misschien uit bescheidenheid. Of omdat hij het idee van de kunstenaar als super hero afwijst.

Curated by Patti Smith a pick at Paris Photo 2017 Photography

November 9, 2017, 11:00 pm

≫ Next: the Photography Catalogue of the Year New Realities Photography in the 19th Century Mattie Boom Hans Rooseboom

≪ Previous: Broadway NOT in New York in Photobooks Jan Henderikse Artist Book Photography

$

0

0

On the occasion of the Paris Photo fair, Gagosian gallery presents Curated by Patti Smith, an exhibition where the American musician, writer, and visual artist, has chosen a selection of her own photographs to be shown alongside works by other artists including Diane Arbus, Eugène Atget, Richard Avedon, Peter Lindbergh, Sally Mann, Taryn Simon, Deborah Turbeville, or Cy Twombly, and Andy Warhol.

Smith began taking photographs in 1978, developing an ongoing, emotionally unfiltered archive of solitary moments. Modest in scale, the softly-lit black-and-white images are totemic mementos, serving as a diaristic undercurrent to her writing, music, and performance. Throughout her travels, Smith often made pilgrimages to significant sites, from the River Ouse where Virginia Woolf took her own life, to Frida Kahlo’s house, or Susan Sontag’s grave. These settings evoke the literary and artistic figures that Smith admires, and she affectionately photographs their homes, chairs, slippers, beds, and other personal effects. Made using a Land 250 Polaroid camera, Smith’s photographs are thus symbolic portraits, the inanimate objects embodying the deep resonance of each encounter.

Smith’s lifelong fascination with eulogy and remembrance is reflected in her selection of portraits by Richard Avedon, intimate photographs by Cy Twombly and Sally Mann, as well as the more objective gaze of Andy Warhol, in his photograph of the Empire State Building, and Taryn Simon, in her meticulous restaging of floral centerpieces from the signings of political accords and treaties. Curated by Patti Smith provides a glimpse of Smith and her fellow travelers, and is a coming-together of people, places, and relics.

See also

Views & Reviews Largest Photography Fair Is Back: Welcome To Paris Photo 2017 At The Grand Palais 

Patti Smith, Auto-portrait, Alexandria, Egypt, 2010, gelatin silver print, 10 × 8 inches (25.4 × 20.3 cm), edition of 10 © Patti Smith.

Curated by Patti Smith
November 9-12 2017
Gagosian Gallery, Booth B16
Grand Palais
Avenue Winston Churchill
75008 Paris
France

http://www.parisphoto.com/

Gagosian will be participating in Paris Photo 2017, Grand Palais, Paris, France.

The fair takes place from November 9 through November 12, 2017.

Gagosian is pleased to present “Curated by Patti Smith,” at Paris Photo 2017. Smith, internationally acclaimed musician, writer, and visual artist, has chosen a selection of her own photographs to be shown alongside works by other artists including Diane Arbus, Eugène Atget, Richard Avedon, Balthus, Gregory Crewdson, Peter Lindbergh, Vera Lutter, Sally Mann, Taryn Simon, Deborah Turbeville, Cy Twombly, and Andy Warhol.

Smith began taking photographs in 1978, developing an ongoing, emotionally unfiltered archive of solitary moments. Modest in scale, the softly-lit black-and-white images are totemic mementos, serving as a diaristic undercurrent to her writing, music, and performance. Throughout her travels, Smith often makes pilgrimages to significant sites, from the River Ouse where Virginia Woolf took her own life, to Frida Kahlo’s house, or Susan Sontag’s grave. These settings evoke the literary and artistic figures that Smith admires, and she affectionately photographs their homes, chairs, slippers, beds, and other personal effects. Made using a Land 250 Polaroid camera, Smith’s photographs are thus symbolic portraits, the inanimate objects embodying the deep resonance of each encounter.

Smith’s lifelong fascination with eulogy and remembrance is reflected in her selection of portraits by Richard Avedon, intimate photographs by Cy Twombly and Sally Mann, as well as the more objective gaze of Andy Warhol, in his photograph of the Empire State Building, and Taryn Simon, in her meticulous restaging of floral centerpieces from the signings of political accords and treaties. “Curated by Patti Smith” provides a glimpse of Smith and her fellow travelers, and is a coming-together of people, places, and relics.

Patti Smith is a writer, performer, and visual artist. Her memoir Just Kids received a National Book Award in 2010, and her recent book M Train is a critically acclaimed New York Times best seller. In 2005, Smith was awarded the title of Commandeur des Arts et des Lettres by the French Republic. Her seminal album Horses has been hailed as one of the top one hundred albums of all time, and in 2007 she was inducted into the Rock and Roll Hall of Fame. Smith's latest book, Devotion, an exploration of the nature of creative invention, was published by Yale University Press in September 2017. Smith lives in New York City.

the Photography Catalogue of the Year New Realities Photography in the 19th Century Mattie Boom Hans Rooseboom

November 11, 2017, 12:47 am

≫ Next: There is Something in the air in Prince Albert, South Africa by Cuny Janssen Photography

≪ Previous: Curated by Patti Smith a pick at Paris Photo 2017 Photography

$

0

0

Announcing the Winners for the
2017 Paris Photo—Aperture Foundation PhotoBook Awards

Paris Photo and Aperture Foundation are pleased to announce the winners of the 2017 edition of the Paris Photo–Aperture Foundation PhotoBook Awards. Monsanto: A Photographic Investigation by Mathieu Asselin (Verlag Kettler) is the winner of $10,000 in the First PhotoBook category. The selection for Photography Catalogue of the Year is New Realities: Photography in the 19th Century by Mattie Boom and Hans Rooseboom (Rijiksmuseum/nai010). Museum Bhavan by Dayanita Singh (Steidl) is the winner of PhotoBook of the Year. A Jurors’ Special Mention is also given to La Grieta (The Crack) by Carlos Spottorno and Guillermo Abril (Astiberri Ediciones).

See also

Views & Reviews Largest Photography Fair Is Back: Welcome To Paris Photo 2017 At The Grand Palais

A final jury at Paris Photo selected this year’s winner. The jury included: Florencia Giordana Braun, director and founder of Rolf Art gallery, Buenos Aires; Krzysztof Candrowicz, the artistic director of the Triennial of Photography in Hamburg; Mitch Epstein, New York–based, award-winning photographer whose most recent book, Rocks and Clouds, will be published by Steidl this fall; Nathalie Herschdorfer, director of Museum of Fine Arts, Le Locle, Switzerland; and Cristiano Raimondi, head of development and international projects at the New National Museum of Monaco and an invited curator for Platform 2017.

Regarding the jury’s selection this year, Mitch Epstein said, “Our jury choices speak to the pluralism of the medium; photography continues to be a vital language in the art, science, and documentary worlds.” Krzysztof Candrowicz added, “What I see in all the books points to a change in traditional thinking about the photobook, blurring the boundaries and expanding the scope of what a photobook can be.”

Cristiano Raimondi remarked on the First PhotoBook winner, Monsanto: A Photographic Investigation, “Asselin’s Monsanto is a courageous, investigative project that connects evidence-driven photography and visual research to the democratization of knowledge; it’s important that this book exists in physical form, as a document, and not just in the virtual world.”

“Dayanita Singh has extended the concept of what a book might be with Museum Bhavan: a book of books,” said Mitch Epstein on the PhotoBook of the Year. “Her work is a sophisticated merger of Eastern and Western sensibilities, and celebrates the democratic possibilities of the offset multiple.”

On the winner of the Photography Catalogue of the Year, Natalie Hershdorker said, “New Realities takes what might be considered ‘dusty’ material of the nineteenth century and brings new perspectives and fresh design to enliven this classical material. It’s an important example of how to preserve and capture new interest in the history of photography.”

See also

Views & Reviews New Realities William Henry Fox Talbot Julia Margaret Cameron Roger Fenton Gustave Le Gray Rijksmuseum Amsterdam Photography

New Realities

Photography in the 19th Century
Edited with text by Mattie Boom, Hans Rooseboom. Text by Saskia Asser, Steven F. Joseph, Martin Jürgens.

Presenting a selection of more than 300 photographs from the large and important collection of the Rijksmuseum, New Realities provides an impressive overview of the international development of photography. Major highlights include the earliest travel photos, motion studies by Eadweard Muybridge, advertising photography, portraiture, scenes of everyday life, the earliest photograph taken in Suriname and amazing shots that were made by microscopes and telescopes.

The invention of photography in 1839 led to a revolution in visual culture: photography both portrayed and created the modern world. For the first time, it was possible to depict and unlock every facet of that world. Photography secured a position in every field: in science, the arts, daily life and news reportage. New Realities conveys the dizzying breadth of its impact across cultures and disciplines.

10 november 2017, 15:21
RIJKSMUSEUM WINT PRIJS VOOR CATALOGUS

Het Rijksmuseum heeft vrijdag de prijs gewonnen van Fotografie Catalogus van het Jaar, die sinds 2012 wordt uitgereikt door de Amerikaanse fotoboekenuitgever Aperture Foundation en de Franse fotobeurs Paris Photo. Er waren tien boeken genomineerd.

Het museum kreeg de prijs toegekend voor New Realities: Photography in the 19th Century, de catalogus die door conservatoren Mattie Boom en Hans Rooseboom werd gemaakt bij de gelijknamige tentoonstelling deze zomer in het Rijksmuseum. Er werden toen driehonderd foto’s uit de eigen collectie getoond, die laten zien hoe gevarieerd de fotografie was direct na haar uitvinding in 1839. De catalogus is vormgegeven door boekenontwerpster Irma Boom.

Het is de derde keer dit jaar dat een Nederlands fotoboek een prijs wint. In mei won fotograaf Dana Lixenberg de Deutsche Börse Photography Foundation Prize 2017 voor haar fotoboek Imperial Courts. Daarin legde zij gedurende lange tijd de bewoners van de Imperial Courts vast, een woningbouwproject met sociale woningen in de wijk Watts, in Los Angeles. De buurt is zwaar getroffen door de eeuwige strijd tussen straatbendes.

Henk Wildschut won in juli de prijs voor het beste fotoboek op het fotofestival in het Zuid-Franse Arles. Zijn boek, Ville de Calais, dat hij samen met vormgever Robin Uleman in eigen beheer heeft uitgegeven, laat de opkomst en ondergang te zien van het migrantenkamp nabij Calais.

Het boek van Wildschut was ook genomineerd voor Fotoboek van het Jaar van Aperture en Paris Photo, maar won niet. Die prijs ging naar de Indiase fotografe Dayanita Singh voor Museum Bhavan. De prijs voor Eerste Fotoboek, het beste debuut van een fotograaf, werd gewonnen door de Fransman Mathieu Asselin voor Monsanto: A Photographic Investigation. Aan deze prijs is een geldbedrag verbonden: 10 duizend euro. De winnaars van Fotoboek van het Jaar en Fotografie Catalogus van het Jaar krijgen alleen een oorkonde.

De vijfkoppige jury reikte vrijdag ook een eervolle vermelding uit voor La Grieta (The Crack), van de Spanjaarden Carlos Spottorno en Guillermo Abril. Hun boek verhaalt over wat er aan de grenzen van de Europese Unie gebeurt. (Michiel Kruijt)

06-07-2017
, Artikel door: Reinewald, Chris
Auteur(s) boek: Boom, Irma, Boom, Mattie, Rooseboom, Hans
New Realities
Fotografie als nieuwe, negentiende-eeuwse werkelijkheid

Met de zomerexpositie New Realities, Photography in the 19th Century, presenteert het Rijksmuseum Amsterdam (tot 18 september) een groots overzicht van de vroegste fotografie, zoals die zich na 1839 in allerlei gedaantes en richtingen ging ontwikkelen. De vermaarde vormgeefster, Irma Boom, ontwierp zowel tentoonstelling als catalogus, met daarin zelfs meer foto’s dan ‘op zaal’.

Conservatoren Mattie Boom en Hans Roseboom schreven met collega’s prettig leesbare teksten die de vroege fotografie als nieuw fenomeen in historische en sociaal-culturele context zetten. Jammer dat het gebezigde Engels nogal Nederlands aandoet.

In 1859 hekelde de dichter Charles Baudelaire, als scherp kunstcriticus, de dan twintig jaar jonge “fotografische industrie als toevluchtsoord voor mislukte kunstenaars, die te weinig begaafd of te lui waren om hun studie af te maken.” Fotografie vond hij een “bevlieging met het karakter van verblinding en stompzinnigheid met de smaak van wraak.” Beter zou het zijn als fotografie terugkeerde naar haar echte taak, als “dienares der kunsten en wetenschappen […] zoals de boekdrukkunst en de stenografie, die de literatuur noch hebben voortgebracht noch vervangen.”

Het lijkt inconsequente kritiek van iemand die zich – meer dan menig tijdgenoot – graag liet fotograferen en bovendien een grote vriend van Nadar, de Franse pionier-fotograaf was.

Nederlandse Natuurkundige Vereniging
Baudelaire keerde zich echter niet helemaal tegen de fotografie. Hij vond dat fotografen zich moesten beperken tot het reproduceren – en daardoor tonen – van niet-publiekelijk zichtbare kunstobjecten en manuscripten. “Maar wee ons, als fotografen het terrein betreden van het niet-tastbare en het imaginaire, van alles wat slechts waarde heeft omdat de mens er zijn ziel aan toevoegt.”

In hetzelfde essay (gebundeld in De Salon van 1859) verklaart Baudelaire zijn afkeer nader: malle verkleedpartijen en pornografische scènes die “op goedkope wijze de afkeer van het volk voor geschiedenis, toneelkunst en schilderkunst verbreiden.” Baudelaire vond au fond dat fotografie vulgariseerde en onttoverde.

Sfinx poseert

De expositie en catalogus met de kleurloos-neutrale Engelse benaming bewijst juist het tegendeel. Je raakt overweldigd door de uitwaaierende types fotografie die er te zien is. Wat gul en gretig ontwikkelde de nieuwe techniek zich.

Als ‘beelddragers’ van de tentoonstelling plus boek koos Irma Boom de botanische blauwnegatieven van Anna Atkins. Tussen 1843 en 1853 ontwikkelde deze Britse fotografe een procedé om algen en wieren, op ware grootte in hun gedetailleerde kwetsbaarheid te reproduceren. Ze maakte afdruk na afdruk en bundelde die in boekvorm. In zeer beperkte oplage, want het was een uiterst arbeidsintensief karwei.

Irma Boom eert Atkins door de tentoonstellingscatalogus aan begin en eind in te bedden met haar ‘cyanotypische impressies’. De titelloze omslag en ook het paginablok zijn in hetzelfde ceruleumblauw uitgevoerd. Prachtig! Ook de als donker kabinet gebouwde expositie opent met de plant-drukken aan de muur. Atkins’ boek prijkt er in een vitrine, zoals meer albums en tijdschriften uitgestald zijn. Zowel expositie als catalogus leggen bij de foto’s ook nadruk op de toepassing ervan – van amulet, platenalbum tot boek of eerste reclamefolder.

Daardoor begrijp je de verwarring die de nieuwe discipline midden 19de eeuw stichtte – niet alleen bij Baudelaire. Wilde fotografie nu een nieuwe beeldende kunstvorm, een toegepaste kunst of rationele, technische industrie zijn? De beoefenaars zelf deden niets aan theorievorming. Fotografie op zich was al ingewikkeld genoeg als bijna alchemistisch proces, reproductie liet aanvankelijk nog op zich wachten.

Verder verwijderd van onze foto-klik op de mobiele telefoon (!) kon negentiende-eeuwse fotografie niet zijn. Maar net als de niet aflatende beeldenstroom op Facebook of Instagram nu beperkten de eerste fotografen zich niet tot een thema. We zien foto’s van steden, de maan, ruïnes, plantkunde, sprookjes, portretten (van gezochte criminelen en lijken tot porno) stadsbouwwerken, menselijke mimiek, bewegingsstudies en exotische archeologie.

Met gevoel voor beeldrijm combineert Boom een abstracte, onschilderkunstige opname van regendruppels met een medisch-functionele foto van een naakte mensenrug vol ernstige psoriasis, een huidziekte. Uiteraard gebruikte men ook schilderkunstige thema’s maar niet om zo de “ware kunstenaars” naar de kroon te steken. Anders dan Baudelaire tilde de romantische schilder Eugène Delacroix niet zo zwaar aan de ‘bedreiging’ van de fotografie. Hij vond het juist handig om nu ook foto’s van (naakt)modellen en antieke architectuur te kunnen gebruiken.

Mede door de beperkte technische mogelijkheden (lenzen, glasnegatieven, metalen platen, of bewerkt papier) maken veel foto’s een statische indruk. K. Schippers schreef ooit hoe onwennig de Sfinx voor het eerst op foto’s poseert. De fotograaf was Maxime Du Camp, die  in 1852 samen met de schrijver Gustave Flaubert door Egypte reisde.

Bandenreclame met röntgenfoto

Spontane verkenningen leidden tot de eerste getrukeerde fotografie: een man met achter hem zijn overleden schoonzuster, vastgelegd tijdens een spiritistische séance. Er moest een rechter aan te pas komen om de waarheid te achterhalen. Niet dus. Maar hoe acceptabel ‘echt’ was een in de fotostudio nagebouwde sneeuwscène?

Met het vastleggen van springende man midden in zijn sprong overtroefde de fotografie de schilderkunst in nooit geziene waarheidsgetrouwheid. Aan het eind van zijn glansrijke loopbaan zag een befaamd paardenschilder op actiefoto’s dat hij het edele dier in galop altijd verkeerd had afgebeeld.

‘Professioneel’ experimenterende amateurs en winkeliers waren de vroegste fotografen. De nouveauté van visitekaartjes met pasfoto’s werd een lucratief handeltje. Daarop kwamen er ook al vrij snel reclamefoto’s. Met een röntgenfoto toonde een Engelse fabrikant de sterkte van zijn met spijkers doorboorde rubber banden.

Thrown up

Opeenvolgende wereldtentoonstellingen brachten de fotografie en de apparatuur onder de ogen en in de harten van een miljoenenpubliek. Foto’s van exotische oorden, al dan niet geposeerde slagveldscènes of promotiefoto’s van Nederlandse bruggenbouwers vertegenwoordigden een klassieke, serieuze kant. Betere camera’s, gevoeliger lenzen en reproduceerbaarheid haalden de heiligheid van de fotografie af. Men waagde zich ook aan spontane ‘snapshots’: de schilder Toulouse de Lautrec aan het zwemmen bijvoorbeeld. Van de vier ongedwongen liggende jongelui drukt de rechter man een zelfontspanner in: een vroege selfie dus.

Het Rijksmuseum, dat een halve eeuw na de eerste fotografie gebouwd werd, meed tot 1975 – met het verstrekken van hedendaags historische fotografieopdrachten – het medium. Vanaf 1994 begon het museum serieus oudere fotografie te collectioneren.

Tentoonstelling en catalogus bekronen de zoektocht die resulteerde in dit geschakeerde en representatieve overzicht dat ook veel Nederlandse fotografie bevat. Deze selectie laat goed pretentie, maar ook pret en pretentieloosheid zien van het ooit omstreden medium. Tentoonstelling en catalogus geven een erg inzichtelijke introductie tot de fotografiegeschiedenis.

Wat jammer daarom dat de Engelse tekst Nederlands idioom bevat. Belerend om voorbeelden op te sommen maar “if it was not the production that was problematic, “[…] stood at the cradle of the new medium”, “Egypt had a minaret, Turkey had a bazaar”, “the problems that were thrown up” (!) “but this was from the case” lijken net zo letterlijk vertaald als de spreektaal-Nederlandse popmuziekteksten uit de jaren zestig-zeventig, waar Engelsen en Amerikanen erg om moeten lachen. Afgaand op het colofon is de vertaalster ‘native speaker’, maar misschien is zij teveel ver-Nerderlandst?

Met de vormgeving van het boek en de tentoonstelling levert Irma Boom echter haar mooiste ontwerpen voor het Rijksmuseum af.

There is Something in the air in Prince Albert, South Africa by Cuny Janssen Photography

November 13, 2017, 12:25 am

≫ Next: The PhotoBooks New Realities Photography in the 19th Century Rijksmuseum Amsterdam

≪ Previous: the Photography Catalogue of the Year New Realities Photography in the 19th Century Mattie Boom Hans Rooseboom

$

0

0

There is Something in the Air in Prince Albert

Photographs of a deserted cosmos in a beautifully printed and elaborately designed book – this is the fourth title from the young Dutch photographer Cuny Janssen. Her photographs recall the work of Wolfgang Tillmans in a very personal diary (of a place). Cuny Janssen travels frequently to Prince Albert, South Africa, to the middle of the “Great Karoo” an ancient seabed formed millions of years ago. It is this severe dry landscape that Jansen explores with her camera and upon which she projects stark portraits of local young people. Indeed it is the balance between fresh, young lives and unspoiled and harsh nature that lends this body of work a highly contemplative feel. The essay by Craig McEwan is a poem, an elegy for the archaic land written in geological time.

Cuny Janssen Biography
1975 Born in Nijmegen
1998 Hochschule der Künste, Berlin
1999 Assistent to Thomas Struth, Düsseldorf
1996 - 2000 Hogeschool voor de Kunsten, Utrecht (HKU)
Lives and works in Amsterdam

Selected Exhibitions
2007 Portraits, 2D3D Galerie, Innsbruck
2007 Portrait und Menschenbild, Art Cologne Die Photographische Sammlung / SK Stiftung Kultur, Cologne
2007 There is Something in the Air, Sabine Schmidt Galerie, Cologne (solo)
2007 New Talents, Art Cologne (solo)
2006 Finding Thoughts, Sabine Schmidt Galerie, Cologne (solo)
2006 Duchenne Kunsteditie 2006, Art Amsterdam, KunstRAI, Amsterdam
2006 Cadres, Frans Hals Museum, Haarlem
2005 Best verzorgde boeken 2004, Stedelijk Museum Amsterdam
2005 Some Trees“, Staatliche Kunstsammlungen Dresden; Neuer Aachener Kunstverein; SeARCH, Amsterdam
2005 Cadres, Custodis, Paris
2005 Finding Thoughts, The Photographers' Gallery, London (solo)
2005 Portrait/Landscape, Museum Het Valkhof, Nijmegen (solo)
2004 To find a home, SeARCH, Amsterdam
2003 Prix de Rome, Institut Neerlandais, Paris
2002 Femmes d‘image, Maison Européene, Paris
2002 India, Center for Fine Arts, Nijmegen (solo)

Literature
2007 There is Something in the Air in Prince Albert, Snoeck Verlag Cologne
2005 Finding Thoughts, The Photographers' Gallery London
2004 Portrait/Landscape, Schaden.com Cologne
2002 India, foto‘s van Cuny Janssen

The PhotoBooks New Realities Photography in the 19th Century Rijksmuseum Amsterdam

November 16, 2017, 2:23 am

≫ Next: Views & Reviews THE HUMOR AND BEAUTY IN CAPTURING GRAFFITI CLEANUP Sorry for Damage Done Vincent Wittenberg Wladimir Manshanden Photography

≪ Previous: There is Something in the air in Prince Albert, South Africa by Cuny Janssen Photography

$

0

0

New Realities

Photography in the 19th Century
Edited with text by Mattie Boom, Hans Rooseboom. Text by Saskia Asser, Steven F. Joseph, Martin Jürgens.

Presenting a selection of more than 300 photographs from the large and important collection of the Rijksmuseum, New Realities provides an impressive overview of the international development of photography. Major highlights include the earliest travel photos, motion studies by Eadweard Muybridge, advertising photography, portraiture, scenes of everyday life, the earliest photograph taken in Suriname and amazing shots that were made by microscopes and telescopes.

The invention of photography in 1839 led to a revolution in visual culture: photography both portrayed and created the modern world. For the first time, it was possible to depict and unlock every facet of that world. Photography secured a position in every field: in science, the arts, daily life and news reportage. New Realities conveys the dizzying breadth of its impact across cultures and disciplines.

Charles Thurston Thompson [photographer]
No title
Engraved crystal from the collection of the Louvre

Portrait of a Man in a Dressing Gown, anonymous, c. 1850 - c. 1860
daguerreotype, hand-coloured, h 153mm × w 122mm. More details
The sitter, wearing a patterned pink dressing gown, sprawls unabashedly in a green velvet armchair. He smokes a pipe and gazes out confidently at the photographer. This is not a portrait of a spouse or a loved one, but rather an apt characterization of a dandy, exactly as found in caricatures or fashion prints. The gold border is the perfect finishing touch.

FELIX BONFILS
(FRENCH, 1831 - 1885)
Architecture antique. Égypte. Grèce. Asie Mineure. Album de photographies, first edition , 1872

Réunion des Tuileries au Louvre, 1852-1857, album 3 : décor des deux cours sud, dites aujourd'hui Lefuel et Visconti, vol 3

Les travaux publics de la France Allard émile

Mécanisme de la physionomie humaine, ou analyse électro-physiologique de l'expression des passions by Duchenne, Guillaume Benjamin
Publication date 1862
Publisher Paris : Jules Renouard

Large game shooting in Thibet and the north west
by Alexander Angus A . Kinloch
Publication date 1869

Life with the Hamran Arabs: an account of a sporting tour of some officers of the guards in the Soudan, during the winter of 1874-5
by Myers, Arthur Bowen Richards
Publication date 1876

Wild Life on a Tidal Water: The Adventures of a House-Boat and her Crew. 4to (xiv),145,[1]pp Sampson, Low, Marston, Searle & Rivington Limited, London, 1890. HB.
A clean copy of the non-de-luxe edition bound in decorated blue cloth boards respined and with replacement endpapers. Number 119 of 300 (stated as 500). With 30 fine tissue guarded photogravures of the area around Breydon and the Port in Great Yarmouth.

(OLMSTED, Frederick Law and BARKER, George). GARDNER, James T. Special Report of the New York State Survey on the Preservation of the Scenery of Niagara Falls, and Fourth Annual Report on the Triangulation of the State for the Year 1879. Albany: Charles Van Benthuysen & Sons, 1880. Octavo, original gilt-stamped brown cloth.

First edition of the 1880 New York Special Report, octavo edition, proposing preservation of Niagara Falls, substantially authored by Frederick Law Olmsted, with six folding maps (including two maps in the rear pocket), facsimile leaves from Hennepin’s New Discovery (1698), and featuring eight mounted vintage heliotype prints by renowned photographer George Barker.

This 1880 New York State Survey on the future of Niagara Falls, containing six large folding maps (two in the rear pocket) and eight vintage heliotype prints, was led by Frederick Law Olmsted and James T. Gardner. Their efforts came in response to concerns over preservation of the Falls in the 1870s. “Cherishing Niagara Falls as a great national symbol of nature, they called for a publicly owned reservation to safeguard the Niagara landscape… By 1879 Niagara activists began to have reason for optimism” when the governor and “legislature established a state survey ‘to determine the character of such defacements [at Niagara]… The survey, performed by Gardner and Olmsted, began at once and reached the anticipated conclusion that the private parceling of land around the cataract led to the unsightly and distasteful conditions at the Falls” (Irwin, New Niagara, 73).

Key to this Special Report’s power are its brilliant heliotype prints by George Barker, who was “renowned for views of Niagara Falls, in which rock and water spray are invested with spectacular drama” (Rosenblum, 140). It was Barker who especially “helped intensify the movement for a state reservation… [His] haunting photographs accompanying the 1880 survey depicted the starkly disfigured environs of Niagara. Barker’s images of the entrance to Goat Island, the enormous Bath Island paper mill, and the hotels and shops on the river’s edge verified that Niagara was far too disfigured to simply remove the structures and let nature take its course” (Irwin, 83). This is the octavo edition, with eight vintage heliotypes (and facsimile Plate XI), each measuring four-by-seven inches and tipped to heavy card stock, four folding maps (one lettered and outlined in red) and two large folding maps in rear pocket, two illustrated plates (one folding), along with facsimile leaves of selected text, a double-page illustration and the title page from Hennepin’s New Discovery of a Vast County in America (1698), as well as Reports by the Commissioner and the Director, Olmsted’s Notes, and numerous tables. Quarto edition with three maps published the same year, no priority established. Bookplate.

In 1901 French Professor of Natural Science Adolphe-Louis Donnadieu (1840-1911) published La photographie des objets immergés, in which he described the workings of the so-called 'Physiographe universel'. Donnadieu had invented this device with the aim of improving the way anatomical preparations were depicted. To achieve this, he photographed the preparations submerged in water. In the end, the Donnadieu method was overtaken by new developments in photography, such as chronophotography and X-ray photography.

Brinkley, Frank (Captain):
Japan, Described and Illustrated by the Japanese, Written By Eminent Japanese Authorities and Scholars, Boston, J.B. Millet Company, 1897~8, numerous editions (regular and deluxe formats) Folio (12 1 1/2 x 15+ in), decorative hard covers, decorative cord ties, table of contents at rear, 382 numbered pages of text, plates unnumbered. The books are organized into specific topics, covering Japanese festivals, history, customs, medieval Japan, etc.

Views & Reviews THE HUMOR AND BEAUTY IN CAPTURING GRAFFITI CLEANUP Sorry for Damage Done Vincent Wittenberg Wladimir Manshanden Photography

November 18, 2017, 10:13 am

≫ Next: De som der delen / Gusto 1862-1962 Bedrijfsboek Graphic Design Mart Kempers Cas Oorthuys Company Photography

≪ Previous: The PhotoBooks New Realities Photography in the 19th Century Rijksmuseum Amsterdam

$

0

0

Sorry for Damage Done

Vincent Wittenberg Wladimir Manshanden

170 x 240 mm
352 page softcover
printed in monochrome
and full-colour offset

language: English
edition: 1.000

978-94-92051-26-4

The starting point for this project was the discovery of a massive database of photographs made by cleaning companies in Eindhoven, a city in the Netherlands known for its industrial heritage, including the Philips factories. Between 2007 and 2013, these companies were commissioned to remove unauthorised images from municipal property in the city’s public space. As evidence of their work, they photographed each site twice – before and after cleaning – which resulted in a huge archive of 50,000 images.

Often, the dull images are unintentionally exciting and amusing, or contain a fascinating play between the ‘before’ and ‘after’ states. Sometimes one can wonder about the need for cleaning when the results are not necessarily an improvement of the old situation. But luckily, one can also find severely degraded locations being neatly refurbished.

When the authors, Vincent Wittenberg and Wladimir Manshanden, stumbled upon this bizarre collection, they immediately appreciated its historic value. The database is a meticulous seven-year inventory of the graffiti and sticker culture in Eindhoven and exposes the city’s struggle with the ambivalence of combatting vandalism versus embracing subcultures. It also documents urban space as a territory where a wide range of people leave their mark.

Sorry for Damage Done represents three percent of the entire database: more than fifteen hundred chronologically ordered photographs of graffiti and their ‘cleaned-up’ counterparts.

Including the essay The Destruction of Non Art by Christian Omodeo, who reflects on the debate on the dividing line between art and vandalism.

About Vincent Wittenberg
Vincent Wittenberg is a socially engaged spacial designer. Through interventions he reacts on his environment in both conceptual as physical ways. His ‘products’ are catalysts or vehicles for change. He graduated from the Design Academy Eindhoven in 2009, and is currently an ambassador for desired spontaneous vegetation at Gewildgroei.

About Wladimir Manshanden
Wladimir Manshanden is a committed city dweller and street artist. He works under the pseudonym MANSHANDEN OP STRAAT, and aims to show the city of Eindhoven in a more friendly and poetic light. Together with photographer Rob Stolk, he often takes people on urban safari, touring around the city’s orphaned viaducts, hidden street art and other forgotten places.

See also

Watching my name go by & the Art of Dr. Rat Dutch Graffiti '70s & '80s Amsterdam

Probably the Best Artist's Book 2016 8697 Graffiti BlackBook Boris Delta Tellegen

Views & Reviews (the faith of) Graffiti New York Amsterdam Lisbon Keith Haring Dr Rat Jon Naar Photography

AUTHOR: LAURA MALLONEE
11.17.1711:30 AM
THE HUMOR AND BEAUTY IN CAPTURING GRAFFITI CLEANUP
DESIGNER VINCENT WITTENBERG was at a seedy train station in the Dutch city of Eindhoven a few years ago when he noticed a man using a knife to scrape graffiti off a wall. Once finished, the guy pulled out his cellphone and snapped a pic. Wittenberg asked what he was up to, and the man explained he was a contractor tasked with cleaning up the station. Before-and-after images proved he did the job.

"I thought, ‘Wow, there must be thousands of these images for every station," Wittenberg says. "'There must be a huge archive.'"

Turns out, he was right: The city had a database of 50,000 photographs taken by janitors, all documenting the Sisyphean task of cleaning up the streets. Wittenberg highlights 1,500 of the best in Sorry for the Damage Done, a quirky book he co-curated with graffiti artist Wladimir Manshanden. "I really like this before-and-after—this struggle, this fight, this constant cleaning," he says.

Want to Look Famous? Just Photoshop Yourself With Marilyn Monroe and Andy Warhol
Eindhoven has a lively graffiti scene. It was one of the first European cities that embraced New York-style graffiti in the 1980s and appeared in the 1987 classic Spray Can Art. But in 2007, Wittenberg says, the city enacted a zero-tolerance policy against graffiti, hiring contractors to indiscriminately remove anything and everything illegally sprayed onto municipal property. Over the next six years, they purged Eindhoven of thousands of tags—and took even more photographs—before financial problems forced the city to scale back the program.

Wittenberg gained access to Eindhoven’s graffiti archive through Manshanden, who got a copy of it from the manager of the cleanup program in 2012. He finds it weirdly fascinating, capturing a strange equilibrium between the graffiti artists and those tasked with removing their work. "The cleaner doesn’t have work when there’s no graffiti," Wittenberg says, "and the graffiti artist doesn’t have work if there isn’t a clean surface."

He and Manshanden decided to compile the most interesting images into a book, following the tradition of artists like Erik Kessels, Peter Piller, and Hans-Peter Feldmann who elevate common, found imagery into art. Every day for 50 days last winter, they each combed through a thousand images, selecting their favorites and whittling down from there. "We really wanted to make a book a cleaning company might have in their office, like, 'Look, here's what we do,'" Wittenberg says.

Whether or not you view these banal, utilitarian images as art, there’s a subtle, poetic comedy to them. The cleaners often return to the same tunnel or train station or park multiple times to scrub away the new graffiti that's sprung up. “You can compare the fight against graffiti to the fight against weeds,” Wittenberg says. “It’s a never-ending story.”

De som der delen / Gusto 1862-1962 Bedrijfsboek Graphic Design Mart Kempers Cas Oorthuys Company Photography

November 21, 2017, 10:23 pm

≫ Next: Poisoned Landscape by Wout Berger Online Photobook Photography

≪ Previous: Views & Reviews THE HUMOR AND BEAUTY IN CAPTURING GRAFFITI CLEANUP Sorry for Damage Done Vincent Wittenberg Wladimir Manshanden Photography

$

0

0

De som der delen / Gusto 1862-1962. by Cas Oorthuys [Essay Max Dendermonde. Photography Cas Oorthuys. Layout Mart Kempers]. Printed by Drukkerij Meijer NV, Wormerveer; Meijer Offset NV (boekdruk en offset).  - Opdrachtgever: NV Werf Gusto

Schiedam / 1962. / 96 p. / hb., wrappers / 27x23cm / 94 b&w photographs, 3 color, in opdracht, uit bedrijfsarchief en uit niet-particuliere archieven / bedrijfsreportage / scheepsbouw: van het ontwerp op de tekentafel tot de festiviteiten rond de te waterlating, havengezichten, aanzichten van schepen. - Ill. 4 b&w photographs, 1 color / illustraties, gravure en pentekening, reproductie van een schilderij. / NN / Firmenschrift, Festschrift / Photographie - Anthologie - Auftragsphotographie, commissioned photography - Nederland, Niederlande - 20. Jahrh. / Printed by Drukkerij Meijer NV, Wormerveer; Meijer Offset NV (boekdruk en offset). - Opdrachtgever: NV Werf Gusto v/h Firma A.F. Smulders (100-jarig bestaan). - Illustratief voor een ontwikkeling waarin wordt teruggevallen op het conventionele gedenkboek. De opmars van colorenfotografie in offset is aan het boek af te lezen.

The heyday of Dutch industrial photography books, 1945 - 1965

Photographer Paul Huf Paul Huff: Highlights (English and Dutch Edition) once commented succinctly on his work as follows: 'They get what they ask for, but I deliver damn good work' - the very thing that makes industrial photography books so attractive. The books show work from a period during which photographers could not make a living as artists/photographers and depended on such prestigious commissions. With this highly professional approach, photographers like Violette Cornelius Violette Cornelius and Ata Kando: Hungarian Refugees 1956, Cas Oorthuys 75 Jaar Bouwen, Van ambacht tot industrie 1889-1964, Ed van der Elsken , Ad Windig Het water - Schoonheid van ons land and Paul Huf established their reputations and influenced our present-day impression of workers and entrepreneurs in the postwar Netherlands. Experimental poets and well-known writers also contributed to these books, fifty of which are on show. 'Het bedrijfsfotoboek 1945-1965. Professionalisering van fotografen in het moderne Nederland' Het Bedrijfsfotoboek 1945-1965 . 

See also 

Show, don't tell' Focus on the Company Book Bedrijfsboek in beeld Photography

FOTO-EXPOSITIE CAS OORTHUYS / WERF GUSTO
STEDELIJK MUSEUM SCHIEDAM

ZATERDAG, 30 SEPTEMBER , 2017 STICHTING ERFGOED WERF GUSTO
Binnenkort starten de voorbereidingen voor een foto-expositie in het Stedelijk Museum Schiedam, welke geprogrammeerd staat voor begin februari 2018. De foto-expositie zal een deel van van het oeuvre van de fotograaf Cas Oorthuys tonen. Deze fotograaf werd rond het eeuwfeest van Werf Gusto (1962) uitgenodigd een fotoreportage te maken, waarvan een deel gepubliceerd zou worden in het jubileumboek ‘DE SOM DER DELEN’.

Het jubileumboek ‘De Som Der Delen’

De heer Oorthuys heeft daartoe honderden foto’s gemaakt, niet alleen van de bouwobjecten, maar ook van de mens, die de objecten bouwt. Een klein aantal van deze foto’s is slechts in het boek gepubliceerd. De rest van de honderden foto’s (en negatieven), die niet gepubliceerd zijn in het boek, zijn gelukkig wel bewaard gebleven en liggen in het depot van het Fotomuseum in Rotterdam. De directie en directe medewerkers van het Stedelijk Museum Schiedam zijn erin geslaagd om goede afspraken te maken met het Fotomuseum te Rotterdam. Over de exacte datum in februari en over de inrichting van de expositie houden we u via deze nieuwsbrief met regelmaat op de hoogte.

---

Poisoned Landscape by Wout Berger Online Photobook Photography

November 22, 2017, 7:41 am

≫ Next: Kalender van Drukkerij erven E. van de Geer in 1971 Wim Crouwel Graphic Design Ed van der Elsken Photography

≪ Previous: De som der delen / Gusto 1862-1962 Bedrijfsboek Graphic Design Mart Kempers Cas Oorthuys Company Photography

$

0

0

Giflandschap (online photobook)
Wout Berger
Periode 1986-1992
Aantal pagina's 67
Vormgever Eric Nuyten en Heijmerink & Noyons, ontwerpers in samenwerking met Wout Berger en Noor Damen
Uitgever Fragment Uitgeverij (Amsterdam)
Formaat 34x27cm
ISBN 90-6579-074-8

The artist Wout Bergerhas been busy photographing since the 1960s. In 1986, commissioned by the city of Amsterdam, he photographed the transitional area between the city and countryside. In this peripheral region he stumbled across an area severely contaminated by chemical waste. He became fascinated by this landscape, where beautiful orchids bloomed. In this wasteland he recognized the opposition between form and content. This led to his large-scale project, "Giflandschap" (Poisoned landscape).

Between 1988 and 1990 he visited 1200 chemical waste dumps in the Netherlands, recording 170 of them. Most of these photographs look like idyllic landscapes – until you realize that carcinogenic materials are to be found under these innocent looking sites. They are landscapes of extremites.Between 1996 and 1998 Wout Berger photographed a series of landscapes throughout the world for a penitentiary in which a lot of refugees work and live. These refugees come from different parts of the world, most of the time far from The Netherlands, who want to stay in this country but may not. With this idea in mind, Berger explored a number of landscapes of a different kind and very distant from The Netherlands. Landscapes with no single trace of human beings. Photos of mountains, rocks, a volcano, rain forest (Iceland, Costa Rica and Vietnam).

A later commission, Sand Water Peat in 2000, inspired him to look for ‘artificial’ nature which he found in the glasshouse area in the west of the province of South-Holland. Somewhat different then the poisoned land, because here nature is nurtured for the benefits of the export of flowers and plants, which forms one of the most leading factors in Dutch economy. His images are beyond any stereotypes that occur in this theme of flower bulbs and glasshouses. The tulip, one of Holland’s famous icons, is a well-trodden path in advertising and calendars, but becomes in the hands of Wout Berger an emotional, desirable and voluptuous element.

Wout Berger’s most recent series of photos were taken in the neighbourhood of a small authentic village near Amsterdam, Ruigoord. This village has been since long an artistic oasis nearby Amsterdam. But the city of Amsterdam extends itself and swallows ground for harbours and industry in the surrounding areas.

Near Ruigoord they have cleaned a large area of ground, put sand on it as a new base for buildings and then seeded this area with seeds of small-scale and ordinary plants that must hold the sand for blowing away. This sand-area now contains all kinds of flowers like cornflowers, borinage, colourful weed, dandelions etc.

Here again Wout Berger found the tension between form and content, ‘real’ and ‘artificial’ nature. The beauty of so-called common nature is only of interest when photographed close by, he must have thought. Taken with a technical view camera, Berger conjures up something of a beautiful and colourful landscape with this simple focus close by, the photos don’t have a horizon, the weed and flowers are in juxtaposition and in contrast with the underlay, the sand soil culture.

The impressionism in this series of Ruigoord is stunning. They have a painterly concentration and beauty, these photographs. Every photo has its own character, varying from poetic (1) to graphic (2) and baroque (3), ending in a dramatic ground-landscape (5).

The same attitude towards small nature comes back again in his last photographs, like ‘Marram’, ‘de Kerf’ , ‘Ditch’ and ‘Fouille’. This play with dimensions and relations in close up with nature is not always what it looks like.JvK, dec.2003

Wout Berger: Giflandschap revisited
NIEUWS Door Pieter van Leeuwen / 21 november 2017 next A+ A-
Eind jaren tachtig toerde Wout Berger jaren als landschapsfotograaf door Nederland. Hij legde ons land in volle glorie vast. Het zag er prachtig uit in zijn idyllische landschappen en indrukwekkende industriegezichten. Zijn foto’s hadden echter een dubbele bodem. Alle landschappen die hij op de gevoelige plaat had gezet, waren zwaar vergiftigd. Het project is niet vergeten, met als gevolg dat Wout Berger in opdracht de landschappen van toen opnieuw is gaan fotograferen. De foto’s van het verleden en van het heden worden tentoongesteld in het Nederlands Fotomuseum en uitgebracht als boek.

Van nature is Wout Berger niet het type fotograaf dat dergelijke documentaire projecten aanpakt. Het liefst kijkt hij rond om zich te laten overvallen door iets dat het oog prikkelt. Volgens de fotograaf zelf net zoals een amateur: “Esthetiek is een valkui waar ik graag intrap.” Zijn esthetische blik is na decennia observeren als fulltime fotograaf even eigenzinnig als fijntjes aangescherpt. Dat zie je in zijn ijswater- en bloemveldenfoto’s. Zo bracht hij een boek uit met het uitzicht op het IJsselmeer vanuit zijn slaapkamer als onderwerp. Onderin het meer, bovenin de hemel en verder steeds wisselend licht. Geen boot, vogel of zwemmer te zien. Een conceptueel project, vond men. Hij fotografeert iedere ochtend zijn uitzicht, dacht men. Maar zo werkt het bij Berger niet. Iedere ochtend keek hij wel uit zijn slaapkamerraam, maar hij fotografeerde alleen als het echt bijzonder was. Het concept is niet de kern. Het concept is een kapstok om oogprikkelend fotowerk aan op te hangen.

Desalniettemin is de kwaliteit van het concept belangrijk, met als stimulans de discussies over fotografie met zijn sparringpartners/vrienden Hans Aarsman en Henze Boekhout. De ideeën komen niet vanzelf. Vaak zijn er eerst wat foto’s en doemt er langzaam een rode draad op waaruit een concept kan ontstaan. Berger had al foto’s van de Diemerzeedijk en de Vogelmeerpolder. Afgesloten gebieden waar door afwezigheid van mensen de natuur haar eigen gang kon gaan. Gebieden die mooie foto’s opleverden. Maar mooi alleen is niet genoeg. Daardoor waren de foto’s gedoemd voorgoed in een doos te verdwijnen. Totdat het kwartje viel. Deze twee gebieden waren als vele andere in Nederland zwaar vergiftigd. Wolven in schaapskleren. Ze ogen mooi, maar onder het glanslaagje is het verderf en ellende. Een perfecte kapstok om fotowerk aan op te hangen dat niet alleen mooi was, maar ook dubbelzinnig, onverwacht en informatief. Foto’s vol verhalen. Met de gifatlas van Rob Sijmonds in de hand toerde hij drie jaar lang door Nederland. Gesubsidieerd. In 1992 kwam het boek Giflandschappen uit. Een boek vol prachtige landschappen, met steeds ernaast vermeld wat voor viezigheid er in de bodem zat.  

Kalender van Drukkerij erven E. van de Geer in 1971 Wim Crouwel Graphic Design Ed van der Elsken Photography

November 23, 2017, 11:09 pm

≫ Next: Foto-sequenties SM 1977 Graphic Design Wim Crouwel Bert Gomez Bernard Plossu Klaus Rittersbusch Ugo Mulas Yakov Rosenblatt Roger Lautru Masaaki Nagakawa Duane Michals Paul de Nooyer Les Krims Photography

≪ Previous: Poisoned Landscape by Wout Berger Online Photobook Photography

$

0

0

Ed van der Elsken (1925-1990)

Complete set van 12 originele foto's die voor de kalender van Drukkerij erven E. van de Geer in 1971 zijn gebruikt. Alle met stempel Van der Elsken op achterzijde. Inclusief plaquette van de decemberpagina van de door Wim Crouwel voor de gelegenheid ontworpen kalender.
Afmeting foto's tussen 26 x 24 cm. en 30 x 24 cm. Foto's in originele enveloppe van Van de Geer, Egelantiersstraat 13-17, Amsterdam.

TitelKalender voor 1957 voor drukkerij Erven E. van de Geer
Datering[1956]
VervaardigerWim Crouwel & Kho Liang Ie
PlaatsAmsterdam
UitgeverErven E. van de Geer
Formaat30 x 49 cm
Techniekhoogdruk

titel:Kalender 1958 drukkerij Erven E. van der Geer

type titel:afgelezen

ontwerp:Wim Crouwel

druk:Erven E. van de Geer

soort object:kalender

opdrachtgever:Erven E. van de Geer

begindatum:1957

einddatum:1957

inventarisnr.:WC00398

doosnummer:WC0029

afmetingen:31 x 30 cm

techniek:boekdruk

ringband

Kalender uit het hart van Amsterdam
Maker
ontwerper: Crouwel, Wim
opdrachtgever: Erven E. van de Geer
fotografie: Posthuma de Boer, Eddy
tekst: Bos, Ben
Vervaardigingsjaar
1960
Type object
kalenders
Afmetingen

42x37cm

titel:Kalender 1962

type titel:toegekend

ontwerp:Wim Crouwel

soort object:kalender

opdrachtgever:Erven E. van de Geer

begindatum:1961

einddatum:1961

inventarisnr.:WC00401

doosnummer:WC0029

afmetingen:46 x 30 cm

techniek:boekdruk

gelumbeckt

titel:Kalender [mogelijk 1963]

type titel:toegekend

ontwerp:Wim Crouwel

soort object:kalender

opdrachtgever:Erven E. van de Geer

begindatum:1962

einddatum:1962

inventarisnr.:WC00408

doosnummer:WC0030

afmetingen:18 x 36 cm

techniek:boekdruk

ringband

Kalender 1964

Grijs gedrukte bijna vierkante kalender bestaande uit twaalf bladen, met zwarte belettering en dunne witte verticale lijnen tussen de dagen. Het geheel is aan de bovenzijde gelijmd. De bladen hebben aan de bovenzijde allemaal een perforatielijntje om ze af te kunnen scheuren. Voor het voorblad is een transparant vel gelijmd met daarop informatie over het ontwerp.

ontwerpDrukkerij Erven E. van de Geer; Wim Crouwel

datering1963-1963

objectsoortKalender

afmetingbreedte: 45.5; hoogte: 47

materiaalpapier (vezelproduct)

techniekgedrukt

Kalender 1968

Maker

ontwerper: Collectie NAGO

ontwerper: Crouwel, Wim

opdrachtgever: Erven E. van de Geer

mede-vervaardiging: Struycken, Peter

Vervaardigingsjaar

1967

Type object

kalenders

Afmetingen

32x32cm

WIM CROUWEL: KALENDER DRUKKERIJ ERVEN E. VAN DE GEER 1976, 1976

Foto-sequenties SM 1977 Graphic Design Wim Crouwel Bert Gomez Bernard Plossu Klaus Rittersbusch Ugo Mulas Yakov Rosenblatt Roger Lautru Masaaki Nagakawa Duane Michals Paul de Nooyer Les Krims Photography

November 30, 2017, 2:01 am

≫ Next: THE CONTEMPORARY DUTCH PHOTO BOOK Exhibition Warsaw by Erik Kessels Photography

≪ Previous: Kalender van Drukkerij erven E. van de Geer in 1971 Wim Crouwel Graphic Design Ed van der Elsken Photography

$

0

0

Foto-sequenties.

Author:SM 1977.
Title:Foto-sequenties.
Publisher:Stedelijk Museum, Amsterdam, 1977
Description:Stiff illustrated wrappers (softcover), 27,5 x 20,5 cms., 30 pp., phot. illustrations in black and white by Bert Gomez, Bernard Plossu, Klaus Rittersbusch, Ugo Mulas, Yakov Rosenblatt, Roger Lautru, Masaaki Nagakawa, Duane Michals, Paul de Nooyer, Les Krims a.o..
Note:Typogr. design Wim Crouwel a.o. (Total Design). Cat. SM Nr. 608.

The Stedelijk Museum Amsterdam is one of the highest rated and appreciated museums during the 50's and 60's for introducing new and upcoming artists in Europe. Cobra, action painting, Arte Povera, Zero and many other artists had their first major (European) exhibitions held in the Stedelijk Museum. In many cases the museum published beautiful and highly collectable catalogues with these exhibitions. Designed by Sandberg and Crouwel these publications are among the best and most collectable from these decades.

THE CONTEMPORARY DUTCH PHOTO BOOK Exhibition Warsaw by Erik Kessels Photography

December 3, 2017, 1:44 am

≫ Next: Instant Fotografie SM 690 Marina Abramovic John Baldessari Chuck Close Richard Hamilton J.C.J. van dery Heyden David Hockney Dick Jewell Les Levine Robert Mapplethorpe Pieter Laurens Mol Markus Raetz Lucas Samaras Robert Smit Andy Warhol William Wegman Els Barents Photography

≪ Previous: Foto-sequenties SM 1977 Graphic Design Wim Crouwel Bert Gomez Bernard Plossu Klaus Rittersbusch Ugo Mulas Yakov Rosenblatt Roger Lautru Masaaki Nagakawa Duane Michals Paul de Nooyer Les Krims Photography

$

0

0

ERIK KESSELS - THE CONTEMPORARY DUTCH PHOTO BOOK
Curator: Erik Kessels

Honourable support: Kingdom of Netherlands Embassy in Warsaw
Opening: 05.09.2014 at 10:15 p.m.
Exhibition is open until 15.09.2014
Bwa Studio, ul. Ruska 46a/13 (inside the yard)

The exhibition presents over 50 contemporary dutch photobooks with curator’s introduction. Netherlands is one of the most important countries in the history of printing. It’s also a country with reach tradition of conceptual and documental photography. The current publishing boom comes from this tradition and it’s based on unique close collaboration between photographers, printers and designers. The exhibition aims to show the different trends and solutions that are characteristic for dutch photobooks. At the same time it’s an subjective choice of the curator who is also an artist working mainly with found photography.

Erik Kessels is since 1996 Creative Director of communications agency KesselsKramer in Amsterdam and works for national and international clients.

As an artist and photography collector Kessels has published several books of his 'collected' images: Missing Links (1999), The Instant Men (2000), in almost every picture (2001-2012) and Wonder (2006). Since 2000, he has been an editor of the alternative photography magazine Useful Photography.

For the DVD art project Loud & Clear he worked together with artists such as Marlene Dumas and Candice Breitz. Kessels writes regular editorials for numerous international magazines. He lectured at the D&AD Presidents Lecture and at several international design conferences such as in Singapore, Goa, NY, Toronto and Bangkok. He has taught at the Gerrit Rietveld Academy and at the Amsterdam Academy of Architecture where he curated a celebration of amateurism.

Kessels made and curated exhibitions such as The European Championship of Graphic Design, Graphic Detour, Loving Your Pictures, Use me Abuse me and Album Beauty . He also co-curated an exhibition called From Here on together with Martin Parr, Joachim Schmid, Clement Cheroux and Joan Fontcuberta.

In 2010 Kessels was awarded with the Amsterdam Prize of the Arts and in 2012 elected as the most influential creative of The Netherlands.

Meeting with Erik Kessels - 06.09.2014, 2 p.m., New Horizons Cinema, (Kino Nowe Horyzonty, ul. Kazimierza Wielkiego 19a-21)
Curator's guide - 06.09.2014, 5 p.m., (Bwa Studio, ul. Ruska 46a/13, inside the yard)

The list of selected photobooks:

Batia Suter »Parallel Encyclopedia«
Ruth van Beek »The Hibernators«
Chantal Rens »Being in Shape«
Hans van der Meer »Keepers«

Toon Michiels »American Neon Signs by Day and Night«
Milou Abel »Ik ben jou«
Rop van Mierlo »Wild Animals«
André Thijssen »Fringe Phenomena 1&2«
Jan-Dirk van der Burg »Olifanten Paadjes«

Hans de Vries »De geschiedenis van de citroengeranium«

Jos Houweling »700 centenboek«
Harmen de Hoop »Harmen de Hoop«
Laurence Aëgerter »LA LA LA LA«
Hans Eijkelboom »Amsterdam by Numbers«
Bert Teunissen »Domestic Landscapes«
Hans Aarsman »Vrooom! Vrooom!«
Roy Villevoye »Technicolor«

Sanne Sannes »Sex a Gogo«
Paul Kooiker »Hunting and Fishing«
Mariken Wessels »I want to Eat«
Hans Werlemann, Alan David-Tu »Rotterdams Kadeboek«
Jean-Paul Vroom »HE«
Hans Eijkelboom »10-Euro Outfits«
Jef Rademakers »Dutch Dreamgirls«
Diana Scherer »Mädchen«
Lee To Sang »To Sang Photo Studio«
Melanie Bonajo »Furniture Bondage«
G.P. Fieret »Foto en Copyright by G.P. Fieret«
Ad Windig »In het land der levenden«
Erik van der Weijde »Siedlung«
Peter Martens »Nothing Special«
Jan Rothuizen »De zachte atlas van Amsterdam«
Sara Blokland »De politiekapel van Suriname«
Otto Snoek »Why Not«
Marco van Duyvendijk »Schetsboek«
Nadine Stijns »Floating Population«
Rob Hornstra »Empty Land, Promised Land, Forbidden Land«
Willen Popelier »_ en Willem«

Peter Dekens »Touch«
Niels Blekemolen »Een Keer per week«
Marijke van Warmerdam »On and On«
Carel van Hees »Play«
Jutka Rona »Wolvenstraat 1974«
Marnix Goossens »Regarding Nature«
Cas Oorthuys »De draad van het verhaal«
Carel Blazer »The Finishing Touch«
Paul Bogaers »Les Vacances de M Rorschach«
Cor Jaring »Amsterdam Plusminus«
Willem van Zoetendaal (concept, design) »Moord in Rotterdam. Diverse Fotografieën 1905-1967«
Bertien van Manen »Give me your image«
Carel Blazer »Willem Ruys«
Scarlett Hooft-Graafland »Instant Sculptures
Christien Meindertsm »PIG 05049«

Instant Fotografie SM 690 Marina Abramovic John Baldessari Chuck Close Richard Hamilton J.C.J. van dery Heyden David Hockney Dick Jewell Les Levine Robert Mapplethorpe Pieter Laurens Mol Markus Raetz Lucas Samaras Robert Smit Andy Warhol William Wegman Els Barents Photography

December 5, 2017, 10:05 pm

≫ Next: To Sang fotostudio Lee To Sang Erik Kessels THE CONTEMPORARY DUTCH PHOTO BOOK Photography

≪ Previous: THE CONTEMPORARY DUTCH PHOTO BOOK Exhibition Warsaw by Erik Kessels Photography

$

0

0

Instant Fotografie
by BARENTS, ELSA
Amsterdam: Stedelijk Museum Amsterdam, 1981. Softcover. Grey card wraps with black lettering. 81 pp. with color and bw images throughout. Exhibition catalogue from Dec. 1981 to Jan. 1982. Parallel text, Dutch/English. Works by each photographer, with a section of professional chronologies in the back: Marina Abramovic, John Baldessari, Chuck Close, Richard Hamilton, J.C.J. van dery Heyden, David Hockney, Dick Jewell, Les Levine, Robert Mapplethorpe, Pieter Laurens Mol, Markus Raetz, Lucas Samaras, Robert Smit, Andy Warhol and William Wegman.

To Sang fotostudio Lee To Sang Erik Kessels THE CONTEMPORARY DUTCH PHOTO BOOK Photography

December 7, 2017, 6:03 am

≫ Next: Views & Reviews Reality is a Shadow BALLENESQUE A RETROSPECTIVE Roger Ballen Photography

≪ Previous: Instant Fotografie SM 690 Marina Abramovic John Baldessari Chuck Close Richard Hamilton J.C.J. van dery Heyden David Hockney Dick Jewell Les Levine Robert Mapplethorpe Pieter Laurens Mol Markus Raetz Lucas Samaras Robert Smit Andy Warhol William Wegman Els Barents Photography

$

0

0

To Sang fotostudio
Jaffe Vink / Lee To Sang
ISBN 10: 9075574029 / ISBN 13: 9789075574029
Published by Stichting Uitgeverij Basalt, 1997
Lee To Sang (Hong Kong 1939) moved to Paramaribo in 1964 where he opened his first photo studio. In 1979 he moved with his family to Amsterdam where he opened his second photo studio in the Albert Cuypstraat named To Sang Fotostudio. Apart from the local Dutch people, his clients included the many immigrants of that neighbourhood – Surinamesi, Pakistani, Chinese, Maroccan, Turkish and Kurdish. Willem van Zoetendaal who discovered his studio at the beginning of the nineties asked many students of the Rietveld Academy to have their ‘first’ studio experience as being a model. ‘I don’t usually ask clients what they do, so sometimes it doesn’t happen until later that they were famous. I ‘ve photographed some mayors of Amsterdam, Martin Parr and many other artists and photographers.’ Lee To Sang became known by the the book published by Basalt (1995) and various exhibitions. And in 1997 through Johan van der Keuken’s documentairy film To Sang Fotostudio.

ERIK KESSELS - THE CONTEMPORARY DUTCH PHOTO BOOK
Curator: Erik Kessels

The exhibition presents over 50 contemporary dutch photobooks with curator’s introduction. Netherlands is one of the most important countries in the history of printing. It’s also a country with reach tradition of conceptual and documental photography. The current publishing boom comes from this tradition and it’s based on unique close collaboration between photographers, printers and designers. The exhibition aims to show the different trends and solutions that are characteristic for dutch photobooks. At the same time it’s an subjective choice of the curator who is also an artist working mainly with found photography.

Views & Reviews Reality is a Shadow BALLENESQUE A RETROSPECTIVE Roger Ballen Photography

December 8, 2017, 1:01 am

≫ Next: The suggestion was piquant enough Christine Keeler Photograph: A Modern Icon Lewis Morley Photography

≪ Previous: To Sang fotostudio Lee To Sang Erik Kessels THE CONTEMPORARY DUTCH PHOTO BOOK Photography

$

0

0

ROGER BALLEN – BALLENESQUE – A RETROSPECTIVE
23 NOVEMBER 2017 TILL 30 DECEMBER 2017
OFFICIAL OPENING IN THE PRESENCE OF THE ARTIST
Saturday 25 November, 5-7 pm during the Amsterdam Art Weekend
Artist talk at 5.30 pm
Signing session at 6.00 pm

“My photographs will take you to a world, that has been for many, inaccessible.” Roger Ballen

Reflex Gallery is thrilled to announce a double-sided exhibition of work by internationally acclaimed photographer Roger Ballen. Divided into two, the show will comprise a mini retrospective of 30 or so works, alongside a selection of 150 polaroid images, which condense his singular vision in a small, affordable format.

Ballen is one of the world’s greatest photographers. He picked up a camera in the late 1960s and has never put it down. His extraordinary oeuvre comprises some of the most arresting and original images ever produced. “Ballenesque” – a term firmly part of the lexicon – is synonymous with his rich monochrome vision, his acute psychological insight, and his constant reinvention of his artistic style.

“My purpose in taking photographs over the past 40 years has ultimately been about defining myself. It has been fundamentally a psychological and existential journey. If an artist is one who spends his life trying to define his being, I suppose I would have to call myself an artist.”

RETROSPECTIVE SHOW AT REFLEX GALLERY
Roger Ballen was born in New York in 1950, but has lived and worked in South Africa for over 30 years. A geologist by training, his work took him to explore the hidden world of South African towns. There, he produced extraordinary images of the empty streets bleached by the sun, but it was once he started knocking on people’s doors, he discovered a world within, that would have a profound and defining effect on his work. These closed interiors, strewn with mysterious objects, and no less intriguing inhabitants, took him on a path from social critique to the creation of metaphors for the inner mind. “I went inside metaphorically and literally,” he has said.

Ballen’s oeuvre can roughly be divided into series. Each series is captured in his iconic monographs – Boyhood, Dorps, Platteland, Outland, Shadow Chamber, Boarding House, Asylum of the Birds, Theatre of Apparitions – each the result of five years intensive scrutiny behind the lens.

Cell-like rooms, filled with seemingly scrappy, incongruous objects, figures partially concealed, increasingly unidentifiable.

Tangled wires, masks. Birds, cats, dogs, rats, snakes, humans, all rubbing along together – with curiously little domestic feeling. A disturbing, jarring, thought-provoking view of existence.
Chalk scrawls on the concrete walls – painted faces, masks and props, graffiti – an increasing blurring of boundaries between photograph, drawing and painting.

Ballen’s unparalleled output is predominantly a deeply complex exploration of the psyche.

A hit YouTube film, “Ballenesque”, has drawn many into his singular world, uniting his long-term collectors with a younger generation.  (https://www.youtube.com/watch?v=Hy1X8xkwkg0)

His video with the cult band Die Antwoord of the song “I Fink U Freeky”, has collected over 100m hits on YouTube, bringing his aesthetic viscerally to life. (https://www.youtube.com/watch?v=8Uee_mcxvrw)

The Reflex Gallery show presents a chance to see a condensed selection of life work in an intimate space. A display of 30 limited edition large-scale images (40x40cm or 80x80cm) from his early work to the present.

THE POLAROIDS AT REFLEX GALLERY
“I first started taking polaroid photographs in 1963 after I obtained a camera for my Bar Mitzvah present from my aunt. To this day, I can remember the smell of the liquid that one put over the black and white images to preserve them. Polaroids have always had a magical feeling to them. This was especially true years ago, when it took time to process the images that one shot on film. When I first moved to South Africa I would take polaroid photographs of the African people I met.  Like myself, they were enamoured by this media.”

Commissioned for Reflex Gallery, Ballen has turned his vision to the classic polaroid format, in a selection of 150 unique images. An extension of the series Ballen is working on currently, these polaroids constitute the first display of colour images by the artist during his entire career.

“A photograph has to feel as if it can never occur again.”

This element of the Reflex show presents an incredible opportunity to own an original Roger Ballen image.

The exhibition will be accompanied by two new publications:
Ballenesque, Roger Ballen A Retrospective (Thames & Hudson). A book of nearly 350 pages documents the development of Ballen’s photographic style over a period of 50 years.
Roger Ballen – Polaroids (Reflex Editions)
Published on the occasion of the exhibition at Reflex Amsterdam this publication gives a unique overview of Ballen’s polaroids from 2016 until now.
Roger Ballen’s work is housed in the permanent collections of some of the world’s greatest art institutions from MoMA, New York to LACMA, Los Angeles to The Pushkin Museum of Art, Moscow, Tate Britain, London and many many more.

De werkelijkheid is een schaduw
Roger Ballen werd beroemd met portretten van Afrikaners. Daarna verdwenen gezichten uit zijn werk. „Er werd gekeken naar de mensen in plaats van naar de foto’s.”
Toef Jaeger
7 december 2017

‘Deze polaroids geven een soort weerwoord op wat er aan de hand is in de fotografie. Veel foto’s worden opgeblazen, alsof het idee is: hoe groter hoe beter. Iets wat niets is, wordt daarmee opgeblazen tot nog meer niets. Ik wil juist kleinere foto’s, dan gaan mensen beter kijken.”

De al ruim dertig jaar in Zuid-Afrika wonende Amerikaanse fotograaf Roger Ballen (1950) is enkele dagen in Nederland om de opening van een tentoonstelling van zijn werk in de Amsterdamse galerie Reflex bij te wonen. Het is een soort overzicht geworden van de foto’s die Ballen in de jaren zeventig maakte tot en met zijn laatste project: kleurenpolaroids. De kleine kleurenfoto’s zijn een opvallende stap voor de fotograaf die in volle overtuiging altijd alleen zwart-wit fotografeerde.

„Je kan alleen kleur gebruiken wanneer je dat op een abstracte manier doet. Als je kleur aan het toeval overlaat, gaat het fout. Als groen alleen maar aanwezig is omdat het gras op de foto groen is, dan levert dat onvoldoende op. Dat is oppervlakkig”, legt Ballen uit. Het typeert zijn moeizame verhouding met de werkelijkheid, die hij zelf omschrijft als een „geordende chaos”.

In de jaren zeventig begon Ballen met het fotograferen van straatbeelden, vaak nog op verschillende continenten. Toen hij zich in 1982 als geoloog in Johannesburg vestigde, maakte hij foto’s van het platteland. Die werden verzameld in de boeken Dorps (1986) en Platteland (1994). Op die laatste kreeg hij indertijd veel kritiek: de portretten van witte Afrikaners waren weinig flatteus. Ballen toonde portretten van een groep die aan de rand van de samenleving stond, en hem werd verweten te zwelgen in armoede en bijna inteelt-achtige koppen. Hierna werd zijn werk abstracter. De geportretteerden werden in een nadrukkelijker geënsceneerde setting geplaatst, het dier (katten, ratten, vogels) kreeg een opvallende plek. Outland (2000) was al abstracter, zijn foto’s verzameld in Shadow Chamber kregen zelfs de omschrijving ‘psychodrama’s’. De gezichten van de geportretteerden verdwenen, en wat een ander normaal als achtergrond ziet kwam nadrukkelijker naar voren.

Naast foto’s maakt Ballen ook video’s en installaties. Soms zijn het hele huizen die hij kan omzetten tot een kunstwerk. Wie die huizen binnengaat, betreedt een theater van angst. Ballens werk ontwikkelde zich van nostalgisch, naar confronterend, naar angstwekkend: de portretten zonder gezicht zijn ronduit angstaanjagend. De ontwikkeling is te volgen in het nieuwe boek Ballenesque.

U begon uw werk met stadsgezichten, daarna werden het foto’s van witte Afrikaners die uitgestoten zijn en vergeten. Maar toch besloot u dat los te laten. Uw werk werd in 2005 abstracter – de gezichten verdwenen. Wat is er toen gebeurd?

„Niks. Je moet er ook niks achter zoeken. De gezichten verdwenen in de eerste plaats omdat het gewoon zo gebeurde. Kunst is mijn dagboek, dus wat er gebeurt, zie je terug. Het was geen marketingoverweging, maar gevolg van het feit dat ik altijd op zoek ben naar nieuwe beelden. Een andere reden was wel: ik werd moe van de telkens terugkomende vragen die ik moest beantwoorden: ‘wie zijn dit? Vindt hij dat hij er mooi op staat? Is hij arm? Is hij gek?’ Er werd helemaal niet gekeken naar de enscenering. Al mijn foto’s zijn duidelijk composities. Als ze me vroegen: wie is dat, dacht ik elke keer: kijk even naar de omgeving, die is er niet voor niets. Er werd gekeken naar de mensen, in plaats van naar de foto’s.”

U kreeg veel commentaar op de portretten van de witte Afrikaners. Bent u ook van de portretten afgestapt om minder politiek geduid te worden?

„Mijn werk is niet politiek.”

Maar het wordt wel zo geïnterpreteerd. Dat kan een reden zijn om abstracter te gaan werken.

„De portretfoto’s werden gezien als commentaar op de apartheid: een groep die ooit de privileges had, maar nu niets meer voorstelt. Ik zou met de foto’s de wereld daarop hebben willen wijzen. Toen mijn foto’s abstracter werden, speelde die kritiek inderdaad minder. Maar waar het vooral om gaat is dat mijn werk een evolutie is: er komt telkens wat bij.”

Angst speelt een steeds belangrijker rol, zeker in het werk vanaf 2005 met Shadow Chambers. U bent wel omschreven als ‘ingenieur van de angst’.

„Angst is iets wat mensen er zelf in stoppen, ik kan dat niet uitbeelden. Als mensen mijn werk angstaanjagend vinden, zegt dat meestal iets over henzelf. Het leven is alleen maar het leven waar mensen hun angsten op projecteren. Angst is voor iedereen zo verschillend, dat het nooit een onderwerp op zichzelf kan zijn.”

Als in bijna elke analyse van uw werk geschreven of gezegd wordt dat uw werk over angst gaat, moet het toch iets meer zijn dan projectie?

„Misschien wordt dat zo omschreven omdat mijn foto’s chaos uitbeelden, en er zit ook een element van de dood in dat wellicht angst aanjaagt. Het zijn culturele en religieuze verwijzingen die angst aanjagen. Ik vond en vind nog steeds dat mijn foto’s niet te definiëren zijn. Wat ik wil is het bewuste en het onbewuste laten samenkomen.”

Is dat samenkomen van die twee de reden dat uw relatie met de werkelijkheid een moeizame lijkt?

„Als fotograaf moet je accepteren dat de werkelijkheid niet is vast te leggen. Alles draait om interpretatie. Ik zal de werkelijkheid nooit begrijpen. Ik praat nu. Jij luistert. Wat gebeurt hier? Hoe moet ik dit interpreteren? Geen idee. Ik hou mezelf voor de gek als ik zeg dat ik het begrijp. Ik probeer het enigszins te hanteren. Ik probeer de werkelijkheid te begrijpen, maar het raadsel verplaatst zich steeds. Naarmate ik ouder word, krijg ik er meer greep op. Ik heb het geluk dat ik mijn foto’s parallel kan laten lopen met de dingen die zich in mijn hoofd afspelen. In foto’s manifesteert zich mijn persoonlijkheid, op een abstracte manier, al wil ik voorzichtig zijn met het woord abstract. De werkelijkheid is een schaduw. Dat is geen antwoord op je vraag misschien, maar dit is wel het echte antwoord.”

In ‘Ballenesque’ schrijft u over het belang van waarachtigheid. Hecht u daar meer aan dan de absurditeit?

„Waarachtigheid is absurditeit. Ik bedoel: absurditeit is de conclusie van waarachtigheid. Te veel fotografen willen een beeld geven van de werkelijkheid, zijn erg gericht op het nu. Maar dat is niet waar het om gaat. Het gaat om wat er over blijft wanneer dat contemporaine eraf is. Dan blijft het absurde over.”

Samuel Beckett is een belangrijke inspiratie voor u geweest. Welke foto’s van u zal hij het meest gewaardeerd hebben?

„Ik denk de foto’s uit Outland, die foto’s gaan het meest over de condition humaine. Het is ook mijn meest minimalistische periode, waarin het oog voor absurditeit het duidelijkst naar voren komt.”

Is de Zuid-Afrikaanse kunstenaar William Kentridge een inspiratiebron voor uw video’s?

„Ik heb geen inspiratiebronnen. Ik heb twee inspiraties: natuur en mijn eigen gedachten, verder niets. Ik voel me aangetrokken tot art brut, Rembrandt, Vermeer, rotstekeningen. Ik heb niets met Andy Warhol en niets met dingen die rechtstreeks ingaan op contemporaine problemen.”

Wat is er mis met Andy Warhol?

„Ik weet wat hij wil, maar hoe vaak moet ik naar dat trucje kijken, hoe vaak moet ik kijken naar Marilyn Monroe? Ze interesseert me niet en ook niet wat ze representeert, dat is een weinig diepgaand concept. Alleen al een Afrikaner jongen die op de muur tekent, heeft meer te bieden dan Andy Warhol.”

Werk van Roger Ballen is te zien bij galerie Reflex, Weteringschans 79, Amsterdam. T/m 31 dec. Di t/m za 11-18 uur.

Bij Reflex zijn ook de nieuwe boeken Polaroid Volume 1 en Ballennesque te koop.

 

---

The suggestion was piquant enough Christine Keeler Photograph: A Modern Icon Lewis Morley Photography

December 8, 2017, 2:06 am

≫ Next: Views & Reviews The wife is at work ... Rear Window Erik van der Weijde Artists Book Photography

≪ Previous: Views & Reviews Reality is a Shadow BALLENESQUE A RETROSPECTIVE Roger Ballen Photography

$

0

0

Christine Keeler Photograph: A Modern Icon

Christine Keeler 1963, Lewis Morley (Australian, born 1925), Gelatin-silver print. Museum no. E.2-2002, © Victoria and Albert Museum, London/Lewis Morley

The urban myth that the photograph of Christine Keeler astride an Arne Jacobsen chair was taken when she was a model is false in more senses than one.

First, the chair used in the photo turns out to be a copy of the original. The hand-hold aperture cut out of the back was a ploy to avoid the legalities of copyright. Secondly the photograph was taken, not on a modelling session, but at the height of the revelations regarding the exposure, of the going-ons, of the War Minister and a young female, caught up in an affair which became known as 'The Scandal' or 'The Profumo Affair'.

Photographer Lewis Morley recalls the photo session which led to the creation of a modern icon:

'This photograph was one of a series of publicity shots for an intended film which never saw the light of day. It was not until 1989 that a film of the 1963 happenings was released under the title Scandal. The photographic session took place in my studio, which at that time was on the first floor of the 'Establishment', a satirical night club, part-owned by Peter Cook of 'Beyond The Fringe' fame. The satirical sketches took place on a small stage on the ground floor of the club. The Dudley Moore Trio played Jazz in the basement.

'During the session, three rolls of 120 film were shot. The first two rolls had Christine sitting in various positions on the chair and on the floor, dressed in a small leather jerkin. It was at this point that the film producers who were in attendance demanded she strip for some nude photos.

Photograph of Christine Keeler by Lewis Morley, London, 1963. Museum no. E.2-2002, © Victoria and Albert Museum, London/Lewis Morley

'Christine was reluctant to do so, but the producers insisted, saying that it was written in her contract. The situation became rather tense and reached an impasse. I suggested that everyone, including my assistant leave the studio. I turned my back to Christine, telling her to disrobe, sit back to front on the chair. She was now nude, fulfilling the conditions of the contract, but was at the same time hidden.

'We repeated some of the poses used on the previous two rolls of film. I rapidly exposed some fresh positions, some angled from the side and a few slightly looking down. I felt that I had shot enough and took a couple of paces back. Looking up I saw what appeared to be a perfect positioning. I released the shutter one more time, in fact, it was the last exposure on the roll of film.

'Looking at the contact sheet, one can see that this image is smaller than the rest because I had stepped back. It was this pose that became the first published and most used image. The nude session had taken less than five minutes to complete. It wasn't until I developed the film that I discovered that somehow I had misfired one shot and there were only eleven images on a twelve exposure film. How this came about is a mystery to me.'

Contact sheet, Christine Keeler 1963, Lewis Morley (Australian, born 1925). Museum no. E.2-2002, © Victoria and Albert Museum, London/Lewis Morley

Copy of an Arne Jacobsen office chair, possibly by Heal's London, 1962. Museum no. W.10-2013, © Victoria and Albert Museum, London

Copy of an Arne Jacobsen office chair, possibly by Heal's London, 1962, showing the names of the famous sitters photographed on it by Lewis Morley. Museum no. W.10-2013, © Victoria and Albert Museum, London

Chairs:(left) Model 3107, designed by Arne Jacobsen, 1957. Museum no. CIRC.371-1970 (right) Copy by unknown designer, possibly by Heal's London, 1962. Museum no. W.10-2013, © Victoria and Albert Museum, London

The chair

A chair inspired by one of the most successful 20th-century furniture designs is at the centre of the story of one of the Victoria and Albert Museum's most unexpected acquisitions. The chair on which Christine Keeler sat in the celebrated portrait session has been correctly identified as a 'knock-off', or imitation, of the classic Arne Jacobsen model 3107 chair. Photographer Lewis Morley bought half a dozen of them in a sale from a London retailer (he thought it could have been Heal’s) for five shillings apiece in 1962 . The chair is inscribed underneath by Lewis with the many famous sitters who have graced it, including Sir David Frost, Joe Orton and Dame Edna Everage, plus the names of the donors.

Although other museums had expressed a strong interest in the chair it was felt that the V&A had to be the perfect place for the chair for two reasons: because it has great collections of both photography and furniture, and because the chair is a British cultural icon. The chair is a pledged gift from Lewis Morley and John and Laura Knaus on loan from the American Friends of the V&A, Inc.

If you put the chair alongside the Arne Jacobsen original it is possible to see why the 3107 is a classic. As Gareth Williams of the Furniture, Textiles and Fashion department at the V&A points out:

'The plywood is much thicker and less subtly moulded. The cinched "waist" of the chair is more pronounced, and the front of the seat is set back too far. Unlike Jacobsen's chair this model has a cut-out handle at the top of the seat, but even this is inaccurately positioned and irregularly cut.'
Lewis Morley's image has become a classic and as widely imitated as Jacobsen's chair. You can see such chairs in second-hand shops described as 'Keeler chairs'.

If you look closely at the photographs, you can see that the back of the chair has been chafed - just like the one now in the V&A. It is touching, somehow, that the perfect photograph was posed in a flawed chair and that both are now in the Museum.

The V&A would like to acknowledge the generosity of Lewis Morley and the Knaus family for the donation of the photographs and the original chair.

De suggestie was pikant genoeg

Stoel

Christine Keeler (1942-2017) werd het middelpunt van een schandaal in 1963; de foto en de stoel waarop ze naakt poseerde een icoon.
Henk van Gelder
7 december 2017

De ‘Keeler-stoel’ in het Victoria & Albert Museum in Londen, met de foto van Lewis Morley
Foto Richard Stonehouse/HH/Camera Press

Nu Christine Keeler is overleden, duikt overal De Foto Met De Stoel weer op. Ze was 21 in 1963, toen uitkwam dat ze het bed deelde met John Profumo, Brits minister van Defensie, én met Jevgeni Ivanov, diplomaat en KGB’er. Alleen al de suggestie dat de Sovjets zo geheimen hadden kunnen bemachtigen, was genoeg voor een rel die Profumo zijn baan kostte en háár zes jaar cel. Maar voor miljoenen mannen (en Nederlandse puberjongens) was het idee van landverraad bijzaak.

Keeler poseerde in de studio van de Londense fotograaf Lewis Morley, in de dagen dat de Profumo-affaire een climax bereikte; de eerste keer dat het privéleven van een politicus binnenstebuiten werd gekeerd. De foto’s waren bedoeld als publiciteitsmateriaal voor een film over haar. De film zou er niet komen maar de fotosessie – zo’n dertig beelden in zwartwit – werd klassiek. Na een aantal geklede poses drongen de filmproducers aan op naaktfoto’s, herinnerde Morley zich. Ze weigerde, maar móést wel: het stond in haar contract.

Morley vroeg alle aanwezigen de studio te verlaten. Binnen vijf minuten zat het karwei erop. Hij liet Christine Keeler zo op een stoel zitten dat ze evident naakt was, maar zonder iets onwelvoeglijks te tonen. De suggestie was pikant genoeg.

Ook de stoel werd beroemd(er); het was een kopie van het vermaarde ‘model 3107’ van vormgever Arne Jacobsen. Een jaar eerder had Morley er een aantal op de kop getikt, altijd handig in een fotostudio. Nadien hebben ook anderen er ironisch op geposeerd, zoals Dame Edna, tv-interviewer David Frost en toneelschrijver Joe Orton. Nadat Morley de stoel en de contactprints van zijn sessie met Keeler in 2002 aan het Victoria & Albert Museum had geschonken, liet Keeler zich er nog eens op poseren, gekleed nu, bij de verschijning van haar biografie, The Truth at Last.

Model 3107, overal ter wereld nagemaakt, staat nu algemeen bekend als ‘Keeler-stoel’.

Henk van Gelder

Views & Reviews The wife is at work ... Rear Window Erik van der Weijde Artists Book Photography

December 10, 2017, 1:11 am

≫ Next: If They Like Instagram They’ll Love These Photo Books Holiday Gift Ideas 2017 From the Strategist Photography

≪ Previous: The suggestion was piquant enough Christine Keeler Photograph: A Modern Icon Lewis Morley Photography

$

0

0

Rear Window
[second edition]
Publisher Café Royal Books
City Southport, England
Year 2010
Pages 20 p.
Dimensions 21 x 15 cm.
Cover Paperback
Binding Staple Bound
Process Digital
Color Black-and-White
Edition Size 100

While his wife is at work and his son in school, Weijde captures the sights from his window with a video camera. Stills from the video are collected in this staple-bound book and show black and white, pixelated images of two girls in conversation and a black dog resting in the street, among other inconsequential, yet eye-drawing, happenings.

Erik van der Weijde (b. 1977) lives and works in Amsterdam, NL and Natal, BR. Erik van der Weijde’s work is bringing light to non-spectacular and common images of our daily life - the house we live in, the lamp illuminating the street, our touristic habits, family portraits and many other popular subjects. Through his consistent series of photographs, he traces a path between history, culture, education, cliché and everyday habits; thanks to the immense attention to detail he is able to trace a link between far entities. In Weijde’s treatment images become symbol’s of the subjects they portray.

His photographic work is accompanied by many different books and zines - self published or in collaboration with renewed editors - which in many cases point the attention to the idea of repetition and constancy of his photographic series, allowing the research to be fully presented through the publications.
http://www.4478zine.com/

4478ZINE's publishing manifesto:

01. The book is the carrier for my (photographic) series.
02. The printed page is the perfect form for the reproducibility of the photographic image.
03. The spread contextualizes the single images.
04. The sequence of pages may provide yet another context.
05. The collections of images are mirrored in the collectability of the actual book.
06. The ratio between the quality of the printing and the quality of the image is more complex than to be read 1:1.
07. The relation between form and content is as equally important as both parts separately, but all parts may represent different values.
08. The fetishistic character of the printed matter may provide the extra layers to strengthen the iconic value of its images.
09. The book, as an object, gains strength as it gets re-contextualized by its viewer, owner or bookcase in which it stands.
10. The connections between different publications may be invisible, but are always present.
11. The steps made in the publishing process are solely based on artistic principles.
12. If the book is like a building, then, the publisher's catalog needs proper urban planning.

De nabije omgeving van Erik van der Weijde.

In 2010 publiceerde  Erik van der Weijde i.s.m. Café Royal Books van Craig Atkinson de uitgave Rear Window. Een prachtig voorbeeld hoe Van der Weijde inspeelt op zijn nabije omgeving: "The wife is at work, the son is at school and i’m stuck in the new apartment. With a cup of coffee and my video camera. Wow, those dogs are so cool...".

Publicist, fotograaf en kunstenaar Van der Weijde focust zich in zijn werk op de minder spectaculaire en meer gewone beelden uit ons dagelijks leven; het huis waarin we leven, de straatverlichting, onze toeristische gewoontes, familie portretten en andere populaire onderwerpen. "I believe that in a way, in everyday life, everything is present, if you look carefully. The feeling a movie or a song can give you can also be obtained from a building in the street you pass by every day. I am also interested in what's behind the things we see all the time and take for granted. I also like to look for patterns. To give things a place and to try to understand them. To put my own daily life into a grid. But, pictorially speaking, I am always looking for images that are iconic. A tree, or a house, or my son, that might look like all trees, houses or kids. Images that are both unique and universal. Those are images I always look for" (bron: interview in Lightra.com).

Van der Weijde heeft een Duitse grootmoeder en is woonachtig in Brazilië. Het is daarom ook niet zo verwonderlijk dat de foto opnames vooral in Duitsland en Brazilië zijn opgenomen. In zijn nauwkeurig geordende fotoseries verbindt Van der Weijde de geschiedenis, cultuur, opleiding, het cliché en de dagelijkse gewoontes met elkaar, en toont nu en dan de zwaarte van het dagelijkse bestaan. Inspirerende kunstenaars voor Van der Weijde zijn de Duitse fotograaf Hans Peter Feldmann ("a huge eye-opener for me during art academy"), de Amerikaanse conceptuele kunstenaar Edward Ruscha, de Duitse filmmaker Rainer Werner Fassbinder en het Zwitsers kunstenaarsduo Fischli & Weiss. "And for all the rest of what involves an art practice I would name Paul Kooiker. Both his approach to images and photography as his approach to art or an art practice in general. The time I spent as assistant in his studio were quite crucial for my own work" (bron: interview in Zineswap.com).  Lees verder ...

If They Like Instagram They’ll Love These Photo Books Holiday Gift Ideas 2017 From the Strategist Photography

December 15, 2017, 5:26 am

≫ Next: Views & Reviews The Fears and Hopes of a Generation Good Luck With The Future Rita Puig-Serra Dani Pujalte Photography

≪ Previous: Views & Reviews The wife is at work ... Rear Window Erik van der Weijde Artists Book Photography

$

0

0

PRINTED MATTER
December 14, 2017
2:42 pm
If They Like Instagram, They’ll Love These Photo Books
By
Chris Black

What to get the person whose head is always buried in their ‘gram and who double-taps in their sleep? These, some of my own favorite photo books (a few of them new, but most of them not, and several out of print), would make great gifts for your Instagram-obsessed friends — to show (or remind) them what the medium looked like before iPhones, filters, and DMs. Best case, it will give them a reason to put their phone down for a moment and discuss the work IRL; worst case, they will have a flashy new book for their coffee table. Here are more of our favorite highly giftable coffee-table books and favorite highly giftable vintage books.

If they like classic cars and smoking cigarettes
The godfather of color photography. William Eggleston’s Guide is an essential volume that captures the residents of his hometown of Memphis, Tennessee from 1969 to 1971.

William Eggleston’s Guide

If they take a lot of selfies
For four decades, businessman, art collector, and philanthropist Jean Pigozzi took selfies with his famous friends. A fun look at musicians, actors, writers, hangers-on, socialites, artists, and of course, Pigozzi himself through the years.

Jean Pigozzi: ME + CO

If they romanticize old New York
Nan Goldin’s work showcases the beauty and horror of life at a particular time in New York City, specifically the old Times Square and the Lower East Side. Every image, no matter how intense, comes across as delicate and honest.

Nan Goldin: I’ll Be Your Mirror

If they need a vacation
Years of trips to the seaside, from Spain to China, produced this fun and sometimes absurd look at people being themselves at the beach.

Martin Parr: Life’s a Beach

If they follow lots of models
For one year, from May 1998 to May 1999, photographer Juergen Teller took hundreds of photos of models who visited his West London studio. Even with the limitations of his single location, Teller makes the photographs extremely compelling.

Juergen Teller Go-Sees

If they’re jet-setter types
Tillmans makes 62 color photographs of the Concorde, a “British-French turbojet-powered supersonic passenger jet airliner,” elegant and engaging.

Wolfgang Tillmans: Concorde

If they can quote “Kids”
Larry Clark’s legendary black-and-white collection released in 1971 that set the standard for autobiographical photographic work.

Tulsa by Larry Clark

If they unironically miss the ’90s
Corinne Day helped put Kate Moss on the map and is often credited with popularizing “grunge” fashion photography. Her first book, Diary, is an honest document of her friends during that all-important hazy time before adulthood, when everything is in front of you, and the possibilities are endless.

Diary by Corinne Day

If they appreciate a good cry
Araki is best known for his erotic work. But this is one of his best and easily most personal books, as it tackles two big themes: love and loss. The first section is photos of his wife from their honeymoon; the second part is a chronicle of the final days before her death.

Nobuyoshi Araki: Sentimental Journey 1971–2017

If they have a screwed-up family
A labor of love, this book documents Sultan’s own flesh and blood in an attempt to destroy the mythology of family and the image of success. It’s voyeuristic and engaging.

Pictures From Home by Larry Sultan

If they fancy themselves an artiste
Mark Borthwick’s work is intimate and dreamy. He seamlessly combines fashion and art using light and color.

Not in Fashion by Mark Borthwick

If they use the word “wanderlust” a lot
An intriguing series of large-format color photographs taken along the Mississippi River. Soth captures the American spirit at its best and worst.

Alec Soth: Sleeping by the Mississippi

If they like elephants
A mixed bag of photographs, diary entries, drawings, and environmental activism. Peter Beard combines it all into carefully constructed collages that demand to be studied over and over.

Peter Beard

Views & Reviews The Fears and Hopes of a Generation Good Luck With The Future Rita Puig-Serra Dani Pujalte Photography

December 18, 2017, 6:13 am

≫ Next: Photobook Phenomenon & Catalogues My Choice 2017 Bint photoBooks on INTernet

≪ Previous: If They Like Instagram They’ll Love These Photo Books Holiday Gift Ideas 2017 From the Strategist Photography

$

0

0

Good Luck With The Future 

Authors: Rita Puig-Serra & Dani Pujalte

Edition 500

120 pages

200 mm ax 270 mm. 

ISBN: 978-84-617-9587-1

Good Luck with the Future is a journey of infinite paths, with a critical starting point and an uncertain destiny. It began as an exploration on how our generation lives and feels the future, to finish in an attempt to discover how do we perceive it ourselves. The project is about what could be, and what will be, although we don't know yet. What will never be, and also of what has been suddenly, without expecting it.

Good Luck With The Future is an ongoing collaborative project between Dani Pujalte and Rita Puig-Serra that has been developed in the last 2 years. Both born in late 80's, they explore through a poetic journey, feelings and expectations of their generation about the future. Uncertain, unknow and sometime scary.


"Good luck with the future is a journey of infinite paths, with a critical starting point and an uncertain destiny. It began as an exploration on how our generation lives and feels the future, to finish in an attempt to discover how do we perceive it ourselves. The project is about what could be, and what will be, although we do not know yet. What will never be, and also of what has been suddenly, without expecting it."

Rita Puig-Serra lives and works in Barcelona. After studying Humanities and a master in Comparative Literature, she studies Graphic Design in IDEP and Photography in CFD and El Observatorio. Her first project “Where Mimosa Bloom” was published in 2014 by Editions du Lic. She received with Dani Pujalte the grant 20ª Fotopres La Caixa to produce the work Good Luck With The Future. She recently start a project with Salvi Danés and David Bestué with the support of Terralab.cat.

Dani Pujalte lives and works in Barcelona where he combines personal projects, assignments, and curating at Wer-Haus gallery&bookshop. His projects revolve around personal exploration as a tool to tackle cultural and social issues. His work has been published in Studio Vortex, Laboratori among other publications. He recently won the grant Fotopres La Caixa to work in the project “Good Luck with the Future” with Rita Puig-Ser

The Fears and Hopes of a Generation
In their latest book Good Luck With The Future, Rita Puig-Serra Costa and Dani Pujalte portray the state of uncertainty of those turning thirty in these days.

© Rita Puig-Serra Costa and Dani Pujalate, from the book, Good Luck With The Future

Highways, buildings. Thousands of cars. Where are these people going? Where am I going? Pyramids, robots, laser rays. The future is uncertain by definition, so why worry about it?

As I turn the pages of Rita and Dani's book over and over again, many questions cross my mind. I empathise with them. We are European. We are more or less the same age: thirty something. When we started to embrace our future around ten years ago, the Western world was entering the biggest financial crisis of modern times. Ever since those days, a sense of precariousness has accompanied our generation. Unemployment. Companies, banks and even states going bankrupt. More recently terrorism, migration, and climate change. At the same time we have been privileged compared to previous generations, and most people of our age around the world. We haven't lived through war. We can travel easily. Technology, the Internet and Social Media have opened up new, unprecedented opportunities.

As I turn the pages I imagine this is the context in which, back in 2014, Rita and Dani - while approaching that age at which you should have a stable job and thinking about having children - decided to face their fear of the future and started a six month journey with no predefined destination. That journey and those years end up in their book, Good Luck With The Future. Yet the journey is not the main focus of this project; it is rather simply an excuse to put their lives on hold and live a sort of extended present - a 180 day parenthesis between the past and the future. It's here that the story begins and you get dragged into this visual exploration towards that sense of uncertainty and something so ephemeral as the future.

© Rita Puig-Serra Costa and Dani Pujalate, from the book, Good Luck With The Future

While looking at these pictures you often feel lost and hopeless. An emergency exit, a labyrinth, a trapped butterfly. A young guy looking at the water of what seems to be a lake. There is a sense of emptiness and resignation in the air. But the book's structure is there to help you. Divided into six chapters - Abolute past, Relative past, Here, And Now, Relative future, Absolute future - it invites you to stop and reflect. See the future starting from the past. Or reverse: to analyse your past starting from where you think or wish to head to. The images do not suggest any clear answers; but however you look at it, this project seems to invite you to take some time to reflect about where you are coming from, where you are, and where you are heading to.

Is this thread sufficient to guide the biggest waves of freelancers of all time who have been dreaming of working 4 hours a day while looking at the Indian Ocean from their laptop? No. Nevertheless what originally seemed to me as a book of emptiness and resignation is turning into a book of hope. It evokes a famous latin adage: unusquisque faber fortunae suae. We are the maker of our own destiny, and we should take responsibility for that, especially if we are in our late 20s or early 30s. Traditional jobs are disappearing, social tensions are increasing as wealth is less and less equally distributed. Yet there is not other option that facing the future and dealing with the issues of our time, as staring soullessly at the horizon won't help that much - apart for some likes on Instagram.

© Rita Puig-Serra Costa and Dani Pujalate, from the book, Good Luck With The Future

Maybe it's normal to feel lost in your late 20s or just something that might happen and you should be ready to face. I turn the page of the book one last time and then I leave it closed on the table. It's only in that moment that I notice the grey message on the black back cover. It says: "Sorry it's taken me 5 months to answer your questions. From the moment I found love, thanks to your lucky coin, to the moment I lost it, at my arrival in Mexico, my life has been chaos. But anyways, that's just another story. (...) The lucky coin just keeps on bringing me more luck ever since the trip we did together. It's nice to think that love does exist and that it can be shared forever. This, I learn from you." Lorelay.

Ok, it's a book of hope or at least I wish to think so. And it leaves me with one final question: in the daily maze of uncertainty and opportunities, is love - found and lost - the only certainty we can rely on?

Maybe. Good luck with the future.

Photobook Phenomenon & Catalogues My Choice 2017 Bint photoBooks on INTernet

December 20, 2017, 5:10 am

≫ Next: Rue Vue Groupe de l'Immobilière-Constructions de Paris 1970 Jean-Louis Bloch-Lainé M.+M. Auer Collection Company Photography

≪ Previous: Views & Reviews The Fears and Hopes of a Generation Good Luck With The Future Rita Puig-Serra Dani Pujalte Photography

$

0

0

BINT PHOTOBOOKS ON INTERNET

...A PHOTOBOOK IS AN AUTONOMOUS ART FORM, COMPARABLE WITH A PIECE OF SCULPTURE, A PLAY OR A FILM. THE PHOTOGRAPHS LOSE THEIR OWN PHOTOGRAPHIC CHARACTER AS THINGS 'IN THEMSELVES' AND BECOME PARTS, TRANSLATED INTO PRINTING INK, OF A DRAMATIC EVENT CALLED A BOOK... - DUTCH PHOTOGRAPHY CRITIC RALPH PRINS

Stephan Keppel -Flat Finish (New York) by Stephan Keppel (Author)
Fw: Books (2017), 400 pages

Reading Raymond Carver by Mary Frey
peperoni books

Dublin 2017 by Krass Clement (Author)
RRB Publishing (2017), 136 pages

Good Luck With The Future door Dani Pujalte and Rita Puig-Serra
Andere auteurs: Affaire Projects (Ontwerper)
Published by Rita Puig-Serra Costa and Dani Pujalte

Luxaflex door Paul Kooiker
New York: Dashwood Books

Robby Müller: Polaroid door Robby Müller (Auteur)
Walther Konig (2017), 94 pages

Rock Report #10 door Theo Niekus
Andere auteurs: design joseph plateau
www.theoniekus.nl

New Realities: Photography in the 19th Century door Mattie Boom (Auteur)
Andere auteurs: Mattie Boom (Redacteur), Hans Rooseboom (Redacteur), Irma Boom (Ontwerper)
NAi010 Publishers/Rijksmuseum (2017), 340 pagina's

The Japanese Photobook, 1912–1990 door Manfred Heiting (Redacteur)
Andere auteurs: Ryūichi Kaneko (Medewerker), Duncan Forbes (Medewerker), Matthew Witkovsky (Medewerker)
Steidl (2017), Edition: Bilingual, 576 pages

Beyond Drifting: Imperfectly Known Animals door Mandy Barker (Auteur)
Andere auteurs: Mandy Barker (Fotograaf)
Overlapse (2017), 104 pages

Photobook Phenomenon door Vicenç Villatoro (Auteur)
RM/CCCCB/FUNDACIÓN FOTO COLECTANIA (2017), 120 pagina's

Nokturno door Andrej Lamut
The Angry Bat

After Baldus door Theo Baart & Cary Markerink
Andere auteurs: SJG / Joost Grootens / Silke Koeck Tekst: Alison Nordström
Ideas on Paper

Bord de Mer door Gabriele Basilico
Contrasto

Dear Sky / North Korean Aviation door Arthur Mebius
The Eriskay Connection (2017), 128 pagina's

"Ich bin teuer." Wer war Baron Mario von Bucovich? door Eckhardt Köhn
Edition Luchs

Immo Refugee door Marco Tiberio
Andere auteurs: Graphic Design by Emilio Macchia
Defrost.ed

New York in Photobooks door Horacio Fernández (Redacteur)
RM/Centro José Guerrero (2017), 240 pagina's

Mario García Joya: A la plaza con Fidel: Books on Books No. 21 door Mario Joya (Fotograaf)
Andere auteurs: Leandro Villaro (Medewerker)
Errata Editions (2017), 80 pagina's

Long Live the Glorious May 7 Directive: Books on Books No. 20 door Carol Yinghua Lu (Medewerker)
Andere auteurs: Liu Ding (Medewerker), Shuxia Chen (Medewerker)
Errata Editions (2017), 140 pagina's

Broken landscapes door Jan Dibbets Ger Dekkers, Ger van Elk, Jaap van den Ende
Bochum : Situation Kunst (für Max Imdahl), Kunstsammlungen der Ruhr-Universität Bochum; 159 pages, 25 x 29 cm; http://picarta.pica.nl/DB=2.4/PPN?PPN=39125880X

Report #9 door Theo Niekus
www.theoniekus.nl

Sergio Larrain: Valparaiso door Pablo Neruda (Auteur)
Andere auteurs: Sergio Larrain (Fotograaf), Henri Cartier-Bresson (Medewerker)
Aperture (2017), 212 pagina's

1/100 Dutch Photographic Publications from the Wingender Collection door Hinde Haest
Andere auteurs: Frits Gierstberg Mattie Boom, Els Kerremans, Bart Sorgedrager, Jan Peter Wingender
Uitgeverij Komma